Tag: afscheid

#bloghop juni: de uitslag

Op juni 30, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Persoonlijk

Toen het eind mei tot me doordrong dat ik 33,3 % kans had om de bloghop van mei te winnen, realiseerde ik ook pas dat het dan de bedoeling was de volgende bloghop te organiseren.
Nu word ik van organiseren niet zo bang, dat ligt me wel. En de organisatie viel reuze mee. (tot nu toe dan). Een onderwerp bedenken, een blog schrijven, hoppa. Mijn onderwerp was vooral geschikt voor de schrijvers onder ons. Ik had me niet goed gerealiseerd dat er blogs zijn die over koken gaan, of over creatieve bezigheden. Voor mij weer nieuwe ontdekkingen, zowel die blogs, als mijn beperkte blik. Al vraag ik me af of het echt mogelijk is een onderwerp te bedenken dat iedereen aanspreekt? Misschien is het juist ook leuk om wat verschillende soorten onderwerpen te nemen, zo blijft er nog wat te kiezen over, of je al dan niet meedoet, toch?
Nu mag ik bedenken wie de eer te beurt valt het volgende onderwerp te bedenken en de bijbehorende bloghop te begeleiden.
Maar eerst, om het moeilijke punt van jureren nog even uit te stellen, een beschrijving van jullie bijdragen. Dat doe ik op volgorde van binnenkomst.
1. http://uitmijnkeukentje.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html
In deze blog vertelt Ilse over haar (vrijwilligers)werk in een hospice. Als er nu één plek is waar afscheid genomen wordt, is het daar wel. Mooi beschreven, met een mooi lied erbij.

2. Dan de tweede, ook een “keukenblog”: http://dekeukenvanmartine.blogspot.nl/2015/06/groene-asperges-met-ei-en-ontbijtspek.html
Het afscheid is de datum waarop alweer afscheid genomen wordt van asperges, omdat deze niet het hele jaar door gestoken mogen worden. Het ziet er lekker uit, maar ik ben er niet aan toe gekomen het uit te proberen.

3. http://schrijfgelukjes.blogspot.nl/2015/06/afscheid-einde-of-nieuw-begin.html
Petrina schrijft een lang en indringend verhaal over haar jeugd, hoe ze de ziekte van haar moeder meemaakte en beleefde, en uiteindelijk afscheid kon nemen van haar oude leven. De “publieksjury” koos deze bijdrage als nieuwe host…

4. http://broddel-lapjes.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html
Een bijdrage die ik lees als een bijna poëtische beschouwing over vakantie, de hand van de Meesterschilder, over sterven om te kunnen groeien.

5. http://broddel-lapjes.blogspot.nl/2015/06/bloghop-afscheid.html
En om een beetje gemopper te compenseren, kwam er nog een volgende bijdrage van Lineke! Afscheid van een lichaamsdeel, van meer dan dat. Afscheid van een kleinkind (als ik goed lees), en meer.

6. http://ikziedatzo.blogspot.nl/2015/06/juni-het-abrupte-afscheid.html
Anita neemt ons in haar blog mee naar een heftig onverwacht afscheid, een groot verdriet, dat zal blijven.

7. http://geloven-in-huis.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html?m=1
In deze blog laat Els zien dat er veel verschillende manieren van afscheid nemen zijn. k neem afscheid van de gedachte dat t niets voor mij is om mee te doen aan de bloghop en ga er voor zitten…
Zo begint deze blog. Er worden mooie verbindingen gelegd tussen het alledaagse leven in een gezin en leven met God.

8. http://vanrenee.blogspot.nl/2015/06/afscheid-van-groep-b.html
Is de bijdrage van Renee. Zij schrijft over het afscheid nemen van haar klas, van haar au-pair kinderen, van de babytijd van haar kinderen. Het afscheid wordt voor haar verzacht door de kadootjes die ze maakt voor de kinderen uit de klassen.

9. https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/06/15/aan-al-het-goede-komt-een-eind-en-gelukkig-ook-aan-al-het-slechte/
Marc was de host van de vorige bloghop. In deze bijdrage legt hij de verbinding tussen afscheid nemen, en de terugkeer van Jezus. Hoe kijken we daarnaar uit?

10. http://christenleven.blogspot.nl/2015/06/afscheid-nemen-bestaat-niet.html
Wendy beschrijft haar contact met een 98-jarige zielsverwant. Contact op zielsniveau, waar in afscheid nemen niet bestaat: we zien elkaar terug, op aarde of in de hemel.

11. https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/06/23/afscheidsmuziek/
Marc grijpt zijn kans en stuurt nog een blog in… deze keer een lijst van muziek die op zijn begrafenis gedraaid zou kunnen worden. Compleet met You Tube video’s. Mooi en bijzonder om iemand op deze manier te leren kennen!

12. http://www.stukverder.nl/afscheid-nemen-van-gedachten/
Chiel schrijft over hoe je eigen gedachten je in de weg kunnen zitten, en hoe je daar een einde aan kunt maken.

13. http://godisindestilte.blogspot.nl/2015/06/hoger-nog-dan-de-liefde.html
is de bijdrage van Anton Verweij. Een bijna filosofische verhandeling, via foto’s maken, secundair reageren, ouder worden, naar/

14. http://www.gezinsleven.com/?p=1552
was de laatste bijdrage die binnenkwam. Een bijdrage die niet eerder geschreven kon worden, omdat Julia nog afscheid moest nemen.
Dit waren de bijdrages en mijn omschrijving daarvan. Het zijn omschrijvingen, en deels mijn interpretatie. Het was mooi om te zien hoe een ieder haar/zijn eigen draai aan het onderwerp geeft.

Vandaag mag ik kiezen. Ik vind het erg moeilijk, omdat de blogs zo verschillend zijn. Een blog met een recept, waarin ik het dan humor vind het afscheid van asperges als onderwerp te nemen. Afscheid van je baan en beginnen aan iets nieuws. Afscheid van een kind, van een geliefde, van je jeugd, van beperkende gedachten. (bedankt overigens, Chiel, ik was bezig met dit schema en heb het nu weer meer paraat, bedankt!)
Op basis van wat maak je nu je keuze? HOE iets geschreven is? Het onderwerp? De inhoud? Ik kan niet eens goed beargumenteren waarop ik mijn keuze baseer. Het is een intuïtieve keuze geworden.
Degene die de volgende bloghop mag organiseren is…………………

Julia! Haar blog: www.gezinsleven.com

Zij schreef over haar afscheid van haar werk, en het nieuwe begin als thuisblijfmoeder. Julia, gefeliciteerd! Ik wens je veel plezier toe met allereerst het zoeken van een nieuw onderwerp en het ontvangen en lezen van de bijdragen!
Ik heb genoten van alle bijdragen die ik kreeg. Ik ontdekte weer nieuwe blogs, dat was leuk en boeiend. Of ik die blogs blijf volgen is de vraag. Tijd is een kostbaar en zeldzaam iets!

Afscheid #bloghopjuni

Door Margé

Op juni 3, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Persoonlijk

Deze blog is geschreven in het kader van de #bloghop juni. Mijn inzending over dankbaarheid was de winnende inzending. (van drie inzendingen). Nu mocht ik het onderwerp voor de volgende hopper kiezen, en mag ik vervolgens ook nog eens bepalen welke inzending de winnende van juni is. Wil je meedoen? Leuk, hoe meer hoe beter! Schrijf op je eigen blog een verhaal, en meld dat in een reactie onder deze blog.De uiterste inzenddatum is 29 juni.

Op 30 juni ga ik met mijzelf vergaderen om de winnende inzending te kiezen.De prijs is roem in christelijk blogland, en het organiseren van de volgende bloghop.

Goed, nu verder! Om de spanning niet al te lang op te voeren, maakte ik het thema alvast bekend: afscheid.

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik op de gedachte kom, dat afscheid bijna onlosmakelijk verbonden is met verlies…..

In mijn werk heb ik de afgelopen jaren veel met afscheid te maken gehad. Soms nam ik zelf afscheid: na een tijd van begeleiding is het goed om uit elkaar te gaan, wegen te laten scheiden. Dat is de ‘normale’ gang van zaken. Ik loop een tijdje, of een tijd mee met iemand die Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) heeft. Samen zoeken we naar een goede balans voor de energie huishouding. Samen praten we over hoe het leven nu is, na het ontstaan van het letsel. (door welke reden dat hersenletsel dan ook is ontstaan, dat maakt niet eens zoveel uit).

Het leven na het ontstaan van letsel is vaak een leven waarin afscheid genomen moet worden. Van allerlei dingen, van dromen, en soms van mensen en soms van zichzelf. Soms veranderen mensen zo door letsel, dat ze zichzelf niet meer herkennen. Dan moet je leren leven met je nieuwe ik.

Heel veel mensen die letsel hebben, moeten afscheid nemen van hun werk. In het begin, na het ontstaan van het letsel, wordt gedacht dat werken wel weer mogelijk is. Na revalidatie wordt de draad weer opgepakt, en verder gegaan waar je gebleven bent. Dat is de gedachte, en zo wordt het nog te vaak zo voorgespiegeld in revalidatie. Helaas is dit (veelal) een illusie en is werken niet meer mogelijk.

Afscheid nemen van je werk heeft enorm veel impact. Je bent je ritme en structuur kwijt. Werk geeft (vaak) zin aan je leven, geeft voldoening, je doet er toe. Vooral dat er toe doen, is van belang. Ik zie het steeds opnieuw, die zoektocht, het verdriet van mensen als ze hun werk kwijtraken. De ontreddering soms, de vraag naar de zin van het leven. Of de vraag: voor wie of wat leef ik nog?

Het samen zoeken naar zinvolle alternatieven is eveneens onderdeel van de begeleiding. Het is bijzonder om (soms) onvermoede talenten te ontdekken en daarmee aan de slag te gaan. Niet altijd lukt dit, en blijft er veel pijn, om alles wat gemist wordt.

Vorige week nam ik afscheid van een van mijn klanten. We mochten elkaar een paar jaar ontmoeten. Het was klaar, en het was goed. Een afscheid zonder pijn.

Luisteren naar God.

Door Margé

Op juli 29, 2013

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Leven als kind van God

Eén van de seminars die we volgden had bovenstaande titel. God spreekt op verschillende manieren. In Job 33 vers 14 staat: “God antwoordt wel, op meer dan een manier, alleen merkt de mens het niet op” Zou het echt zo zijn, dat we niet opmerken wat God ons nog wil zeggen? Of, is het echt zo dat God “uitgesproken” is en zich nu door de Bijbel tot ons richt? Dat is wat ik altijd gehoord heb, althans, dat is wat ik onthouden heb… In de seminar werd uitgelegd dat God spreekt door omstandigheden, gedachten, door anderen aan ons, door emoties, door een lichamelijk gevoel en door engelen. Uiteraard spreekt God ook door zijn woord tot ons. Niet alleen door de woorden die er staan en die voor een ieder gelden. Het kan ook zijn dat er plotseling een woord voor ons uitspringt. Je leest iets wat je misschien al honderd keer gelezen hebt en ineens ontdek je dat dit voor jou is, dat God je hier iets bijzonders mee wil vertellen!

God kan tot je spreken in je stille tijd. Als je echt helemaal stil bent, kun je woorden van Hem krijgen. Je kunt eveneens woorden voor een ander krijgen. Dit laatste hebben we wat geoefend. In een groepje van vier personen. We waren met z’n vieren, we waren drie minuten stil en richtten onze aandacht op een persoon en wachtten af wat er zou gebeuren. Daarna vertelden we wat er ‘binnengekomen’ was. Dat was spannend! Zou er iets gebeuren? Het lastige van dit seminar was, het geroezemoes rondom de tent. Toch gebeurde er wel het een en ander….

Na deze seminar en dit luisteren naar God, maakten we gisteren een bijzondere dienst mee. We waren in den Haag, in een bijzondere gemeente. Daar namen twee mensen afscheid, om naar onze stad te verhuizen. Zij zijn ervan overtuigd geraakt dat God hen naar onze stad roept. Zij willen gehoorzaam zijn aan zijn stem. Hij roept hen om hier het werk te doen, wat zij ook in den Haag deden: mensen vertellen over Gods grootheid en Gods liefde.

We waren blij dat we erbij mochten zijn. Na de dienst was er nog tijd om naar het strand te gaan, voor mij een plek waar ik iedere keer onder de indruk raak van Gods grootheid en trouw. Trouw in het blijven zorgen voor de aarde. Trouw in het zorgen voor ons, altijd. Ook dat is zijn stem….