Donderdagavond waren wij in de synagoge van onze stad. Zomaar, na al die jaren dat ik hier woon, was ik er dan eindelijk. Uitgenodigd om een boekpresentatie bij te wonen. En dat gebeurde in de synagoge, die een van de mooisten van Europa schijnt te zijn. De rabbi openden de bijeenkomst en benoemde het als de openbaring van een boek.
Nu weet ik dus hoe een officiële boekpresentatie in z’n werk gaat. Leuk om mee te maken! (en natuurlijk stiekem jaloers op de schrijver). Daarna werden we getrakteerd op een boeiende lezing, die afgesloten werd met het spelen van een bijzonder stuk muziek voor piano. Om daarna de synagoge in te gaan. We kregen geen echte rondleiding, daarvoor was de groep te groot en de tijd te klein. De gids wist echter veel woorden in korte tijd te stoppen. Zijn enthousiasme was groter dan het restant energie dat ik nog had. Niettemin wist hij me te boeien met zijn verhalen. Wist hij tot stilte te brengen, door die enorme zwarte bladzijden in de geschiedenis. Wrang te horen dat de duitsers “gewoon” in de synagoge hun hoofdkwartier hadden.. tegelijkertijd is het een wonder dat het niet verwoest is. Dat de muurschilderingen en glas in lood ramen intact bleven.
We hoorden veel dingen. Ik verbaasde me over de getallensymboliek, die voortdurend genoemd werd. Het leek gegoochel, en het klonk zo logisch. We kregen uitleg over de betekenis van de glas in lood ramen.Twee keer zes ramen, die een beeltenis waren van de scheppingsdagen. Geen raam over de zevende dag. De dag die wij rustdag noemen, zo staat het in onze bijbels: God rustte op de zevende dag. Volgens onze gids staat in het hebreeuws niet dat God rustte, maar dat God genoot…. Dat lijkt me toch wel een verschil. Staat het er echt? Wat als dat de bedoeling is van deze tekst, wat zou er een boel vervelende dingen voorkomen kunnen zijn. Rusten, zondagsrust, hoeveel regels en ook wetticisme heeft dat opgeleverd? Genieten van de zondag. Weer een heel ander gezichtspunt.
Zo wordt dit verhaal meer een verhaal over de synagoge dan over het boek.. Dit was het boek:
Daar ga ik vast nog eens over schrijven!