Er zijn liederen die absoluut mij favoriet zijn en er zijn liederen die ik met pijn en moeite zing, of helemaal niet zing.. Niet zing omdat de tekst me teveel aangrijpt, of niet zing omdat ik denk: als ik dit zing beloof ik van alles en dat alles gaat me nooit lukken!
Een lied dat ik liever niet zong is “Neem mijn leven, laat het Heer”. In dat lied beloof je al je uren en je tijd aan God te besteden. Ook nog je zilver en je goud bied je aan. Maak dat ik de voeten zet op de wegen van de wet, ook nog een zin uit dit lied. (in het ‘nieuwe liedboek’ nummer 912) Jaren lang was ik erg consequent in het niet zingen. Tot ik het ooit dus wel zong, uit mijn hart. Eén keer.
Bijna iedere zondagochtend luister ik naar het lied: “Here’s my heart, Lord” gezongen door de Casting Crowns. Ik vind het een mooie opening van de week, het zet me stil. Mooie muziek, mooie tekst.
Een paar weken geleden waren we op een dag van Vaderhart Een bijzondere dag! (alle ’toespraken’ zijn terug te luisteren)
We begonnen die dag met het zingen van aanbiddingsliederen. Oude en nieuwe. We zongen “Hier is mijn hart, Heer”. Hé, bekende melodie! Ik luisterde nog eens goed naar de tekst. Een tekst met dezelfde strekking als het lied (uit het liedboek) dat ik voorheen zo lastig zingen vond. Het lied waar ik elke week naar luister, nu in de eigen taal. Bijzonder!