Afgelopen zaterdag waren we in het Muziekcentrum en maakten de première mee van het nieuwste programma van Daniël Lohues, met als titel: op zoek naar Bach. Een samenwerking tussen Holland Baroque en Daniël Lohues. We kregen delen van composities van Bach te horen. En een aantal liederen van Daniël, die dan begeleid werden door het orkest, en daardoor een soort barok karakter kregen. Ik had er bij de wereld draait door al eens een voorproefje van gehoord en gezien, wat me erg aansprak. Het was bijzonder, ontroerend, en nodigde uit tot een lach. Eén van de liedjes die hij speelde was “Holt veur op ’t vuur”. Dat liedje begreep ik als: investeer in relaties, ook al kost het je veel (moeite). Het gaat over voeden, of smeulen en dus wat onder de grond/oppervlakkig aanwezig zijn. Ik herken dit wel in menselijke relatie(s), en zat me af te vragen of dit ook zo te benoemen is in de relatie met God. God blijft dezelfde. Je kunt zelf soms afstand voelen en soms ook creëren, in je relatie met Hem, door je afzijdig te houden van allerlei dingen. ( zoals bijvoorbeeld bijbellezen, bidden, praten over Hem) Of je kunt je afzijdig voelen door allerlei gebeurtenissen, in je leven of in het hele kerkelijke gebeuren. Dit is het liedje dat ik bedoel:
Hieronder de link naar een deel uit DWDD:
Het enige negatieve van deze voorstelling was dat het veel te kort duurde, na ruim een uur stonden we alweer op straat…