Zo zaten wij gisteren in de trein, op weg naar Zwolle. Op weg naar een museum waar een foto expositie was: Dutch identity. In goed Nederlands: nederlandse portretfotografie nu. Aangezien allernaaste van fotograferen houdt en ik van uitgaan, was de deal snel gesloten.
We waren onder de indruk van dit museum. Wat een mooi gebouw! Oud en nieuw gecombineerd. In de koepel is een restaurant, met een leuk uitzicht. 
De fototentoonstelling is erg mooi. Indrukwekkende foto’s. Heel verschillend, ook al waren het allemaal portretten. Mensen in alle kwetsbaarheid, mensen in ongenaakbaarheid. Foto’s met een heftige achtergrond: een homo in west-afrika, die met gevaar voor zijn leven, zich liet fotograferen. Een danseres, bezig met stretchoefeningen die ik aanzag voor acrobatiek. Natuurlijk raakte niet iedere foto even diep. Sommige vond ik helemaal niets, of te plastic.
Er is behalve de foto tentoonstelling ook een schilderijen uitstalling, van Ans Markus. Van haar had ik ooit wel eens afbeeldingen van schilderijen gezien. Zo af en toe een enkel iets. Hier waren een aantal zalen vol schilderijen, groot en klein. Bepaalde thema’s zijn erin terug te vinden. Ik vind die schilderijen prachtig en soms raadselachtig, voor mij niet te vatten. Bijzonder vond ik de schilderijen die ze van haar moeder heeft gemaakt. Zichtbare aftakeling. Ontluistering. Beklemmend.
Na nog een bezoek aan de mooiste boekhandel van Overijssel, gingen we weer naar huis. Veel indrukken en ervaringen rijker!