Vorig jaar werd ik zestig jaar. Het werd een bijzondere dag. Ik moet er nog vaak aan wennen dat ik tot de ‘ouderen’ ben gaan horen. O ja ik ben grijs, denk ik soms. En soms is grijs het nieuwe blond. Dat is dan je geest, die ouder wordt. Ook dat merk ik soms, ik kan niet alles meer volgen. Een smart tv? En al die dingen? Geen idee, nu is het voordeel dat ik bijna geen tv kijk, ligt dus ook niet zo erg in mijn interessesfeer.

En dan je lichaam, dat ook zestig is. Vijf jaar geleden kreeg ik een TIA. Gelukkig bleef het tot nu toe bij die TIA, en leef ik met mijn pillen. (waar ik enorm aan moest wennen). Die TIA had tot gevolg dat ik in de medische molen van controles terecht kwam. Iedere drie maanden bloed prikken, en zo kwam ik erachter dat mijn bloedsuiker te hoog is. Ik zweefde een aantal jaren rond de grens van diabetes 2. Sinds kort ben ik ook al gecertificeerd diabeet type 2. Protocollen treden in werking.  Zoals het voetenprotocol. Eén keer per jaar word ik onder mijn voeten gekieteld om te controleren of ik voldoende voel. Vandaag ben ik daarvoor geslaagd. Het ogenprotocol bestaat ook. Naar de oogarts gaan, om te de “fundus” te laten bekijken. (dat moet ik nog even googelen). Dit gaat eind april plaatsvinden, tegelijk met mijn normale oogartsen bezoek. Op de uitnodigingsbrief stond dat ik op een bezoek van twee uur moet rekenen. Als ik daar de “normale”(??) wachttijd van een uur bijtel… ben ik een ochtend bezig, fijn tijd om met m’n haakwerkje verder te gaan!

Vanmorgen mocht ik dus voor de diabetescontrole bij de huisarts. Ik had goed mijn best gedaan met minder eten, en hoera, mijn bloedsuiker is een heel punt gezakt! Vanmiddag mocht ik weer een borstportret laten maken, in het kader van vroege opsporing van borstkanker.

Het is heerlijk hoor, al die onderzoeken en controles. Ik ben blij met de zorg die er in ons land is. Mijn maar is dat de zorg vast ligt  in protocollen en onderzoeken, die veel tijd kosten. Dat er ook nog een mens achter die protocollen zit, is niet altijd zichtbaar.

Maar morgen is er weer een nieuwe dag! En dan pluk ik de vruchten van het ouder worden.  Met mijn voordeelurenkaart met keuzedagen mag ik gratis in de trein, want ja,  ik ben zestig hè!