Gisteren zag ik weer eens een film, en wat voor een film! Vijf sterren in het Nederlands Dagblad, en ik had zo her en der al positieve geluiden over deze film gehoord. De voorstelling begon vroeg, en in eerste instantie leek de zaal niet vol te komen. Uiteindelijk rook de hele zaal naar popcorn, zat de zaal half vol en begon de film. Die duurde 137 minuten..

Gebaseerd op de harde realiteit. Een jonge advocaat die het opneemt voor ter dood veroordeelden in de staat Alabama. Nog steeds een staat die (in z’n algemeenheid) bekend staat om racisme. De staat ook waar de strijd tegen racisme is begonnen, Martin Luther King begon hier zijn marsen voor gelijkheid.

De film beslaat een lange tijd. Vanaf de arrestatie Johnny D, die geheel onterecht was, tot zijn vrijlating. We zien Johnny D in zijn cel, we zien zijn strijd. Maar ook hoe hij de moed opgeeft, zich geen mens meer voelt. Zich weer mens voelt door de strijd van de advocaat Bryan Stevenson, die hem ziet als mens en niet als object. Dat is wat een mens ten diepste nodig heeft, gezien worden!

We zien hoe er met mensen omgegaan wordt, de minachting voor Afro-Amerikanen, de hoogmoed, het liegen en bedriegen om de zwarte man achter de tralies te krijgen en vooral ook te houden. De film is spannend, ook al weet je dat het “goed” afloopt. En wat is goed, als je uiteindelijk in het slot van de film de echte Johnny D ziet, en erbij gezegd wordt dat hij zijn leven lang gebukt is gegaan onder zijn gevangenschap. Ik vond het ook bijzonder om dat laatste stuk te zien, met daarin beelden van de echte gevangenen, de echte gebeurtenissen, die beschreven zijn in de biografie van advocaat Bryan Stevenson, waar deze film op is gebaseerd.

Vannacht sliep ik niet zo rustig. Had nog teveel beelden in mijn hoofd, maar ook vragen. Hoe kan dit? En: hoe zou ik het zelf doen? De verleiding van macht, het makkelijk willen oplossen van problemen, ten koste van een ander?

Ieder mens heeft genade nodig, is het laatste dat er in de film gezegd wordt.

Ik stond in de filmzaal nog even te kijken naar de aftiteling van de film. Ik ben altijd benieuwd naar de muziek die er in films is. Ik werd aangesproken door een jonge man, heel enthousiast vertelde hij hoe hij de film vond, en hij verbaasde zich over al die discriminatie. Hoe bijzonder om aangesproken te worden. Ik had de neiging om hem te vragen of hij discriminatie ervaarde, als waarschijnlijk wel in dit landje geborene, maar zijn ouders ( vul ik in) niet.Maar ach, dat moment was al snel voorbij.