Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Tag: fotoshoot

Weekend

Hoe was je weekend? De meest gestelde vraag op maandag, is mijn aanname. Ons weekend was goed, kan ik alvast vertellen. Erg goed zelfs! Voor gisteren stond een fotoshoot op het programma. Of het zou lukken was nog spannend vanwege het weer. De hele ochtend was het hier mistig, erg mistig en warm. Uiteindelijk brak de zon door en was het nog warmer. Dat was om een uur of twee. We hadden om half vier afgesproken in verband met eventuele middagdutten. Tegen drie uur werd het donker en begon het te rommelen, op ons kleine stukje aarde. Elders waren dikke regenbuien. Als een speer vertrokken we naar het Buurserzand, om daar de foto’s te laten maken door Janneke.De wolken werden steeds donkerder, het licht daardoor egaler, wat mooi meegenomen was. We werden meegevoerd naar een heideveld waar we alle verboden te betreden bordjes trotseerden en de hei instruinden. De een hield daar 33 muggenbulten aan over, de ander vijf, en weer een ander niets. Of we er ook nog mooie foto’s aan over houden, weten we binnenkort. Na het heidedeel werd de sessie vervolgd bij het Buursermeertje. Ook hier poseerden we met overgave en enthousiasme, toch? Al werd dat enthousiasme door de regen flink bekoeld.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hadden afgesproken gezamenlijk te eten. Toen Mees ons zag, was het eerste dat hij zei: “Oma, we gaan bij lullie eten hoor”. Dat was goed nieuws!

Na de shoot gingen we naar ons huis. In ons eigen huis werd een traditie voortgezet die al bij mijn schoonouders is ingezet: chinezen aan huis. Dit eten moest natuurlijk eerst gekocht worden, dat deden de vier broers. We hadden eten in overvloed, en genoten van elkaar en van het voedsel. Mees hield het bij broodje kaasboer en broodje pindakaas met hagel, Floor hield het bij haar speen en een enkel hapje mie met saus, de rest at iets meer. En wat waren we weer blij met onze vaatwasser!

Vandaag hielden we de brunch bij Hiernaast. Inmiddels is er groepje vaste bezoekers ontstaan. Uit binnen en buitenland, voor werk of door vervolging hier gekomen. Of gewoon hier geboren en getogen. Vandaag dachten we na over bidden en baden we voor de wereld en voor elkaar. Voor de wereld die in brand staat, voor mensen die door en voor al die branden moeten vluchten. We baden voor kinderen die de Here nog niet kennen of niet meer willen kennen. Tot slot zongen we nog een lied:

Familie weekend

Het is weer stil in huis, rust regeert. Het blijft nog even wennen, die stilte en rust. Afgelopen weekend waren we met ons hele gezin een weekend weg. Nog een verlate viering van een huwelijksjubileum. We zaten met z’n allen, (inmiddels 13 personen) in een huis. Heel spannend, hoe zou dat gaan? Drie dagen samen?

Vrijdagmiddag kwam de een na de ander aanrijden. De auto vol geladen. Spaarzaam met bagage, dat zijn we niet. Hebben we een auto tot onze beschikking, dan moet die vol. Zo hebben wij ook altijd veel eten en drinken nodig, daar zorgden we dan ook voor. Vrijdagavond keken we gezamenlijk tv. The Voice. Zaterdagochtend volgde een fotoshoot.

Met veel plezier stonden we model. In alle mogelijke combinaties. Ik ben benieuwd naar het resultaat. Ik denk dat ik niet de enige ben…De rest van de dag waren we heerlijk aan het “rommelen”. Beetje lezen, beetje slapen, beetje wandelen, beetje met de kinderen spelen. Zoiets dus!

Zaterdagavond deden we een rondje “kaarten op tafel” met de volwassenen. Iedere keer weer vind ik het bijzonder om te merken dat een gesprek zo makkelijk op gang komt, aan de hand van de vragen van dit “spel”. Wat deze keer eveneens bijzonder was, wie welke vragen te beantwoorden kreeg.  Het leek erop dat een ieder de vragen kreeg die nu actueel zijn in zijn of haar leven! Toeval bestaat niet, zelfs bij kaarten op tafel. kaarten op tafel

Zo ging de tijd voorbij, of liever gezegd, vloog voorbij. Zondag gingen we naar de kerk. Nu we toch in de buurt waren, leek het ons een goed plan om naar de VEZ te gaan. Dat deden we dus, een deel van het gezelschap. Ik was niet eerder in zo’n grote dienst. We verbaasden ons over de organisatie van het geheel. Al die parkeerwachters die ons naar een plek leidden. (en die wat mopperig zeiden dat we de volgende keer binnen de lijnen moesten lopen.) De dienst ging over de val van Jericho. Vond ik er wat van? Uiteraard! Nog even laten bezinken denk ik. ’s Middags ging een aantal van ons naar deze kerk.

Een weekend gaat snel voorbij, merkten we. Maandagochtend was het alweer inpakken. Een ieder mocht weer naar de eigen plek gaan. Een laatste keer koffiedrinken en de laatste stukken taart verdelen, de laatste broodjes verdelen. Ach ja, we hadden toch veel te veel boodschappen ingeslagen…

Aan het einde van het weekend mochten en konden we God danken voor deze mooie dagen. Dat is wat ik zo bijzonder vind en waar we zo dankbaar voor zijn, dat we in liefde met elkaar om kunnen en mogen gaan, en dat we elkaar kunnen vinden in onze gezamenlijke liefde voor God.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén