Hoe was je weekend? De meest gestelde vraag op maandag, is mijn aanname. Ons weekend was goed, kan ik alvast vertellen. Erg goed zelfs! Voor gisteren stond een fotoshoot op het programma. Of het zou lukken was nog spannend vanwege het weer. De hele ochtend was het hier mistig, erg mistig en warm. Uiteindelijk brak de zon door en was het nog warmer. Dat was om een uur of twee. We hadden om half vier afgesproken in verband met eventuele middagdutten. Tegen drie uur werd het donker en begon het te rommelen, op ons kleine stukje aarde. Elders waren dikke regenbuien. Als een speer vertrokken we naar het Buurserzand, om daar de foto’s te laten maken door Janneke.De wolken werden steeds donkerder, het licht daardoor egaler, wat mooi meegenomen was. We werden meegevoerd naar een heideveld waar we alle verboden te betreden bordjes trotseerden en de hei instruinden. De een hield daar 33 muggenbulten aan over, de ander vijf, en weer een ander niets. Of we er ook nog mooie foto’s aan over houden, weten we binnenkort. Na het heidedeel werd de sessie vervolgd bij het Buursermeertje. Ook hier poseerden we met overgave en enthousiasme, toch? Al werd dat enthousiasme door de regen flink bekoeld.
We hadden afgesproken gezamenlijk te eten. Toen Mees ons zag, was het eerste dat hij zei: “Oma, we gaan bij lullie eten hoor”. Dat was goed nieuws!
Na de shoot gingen we naar ons huis. In ons eigen huis werd een traditie voortgezet die al bij mijn schoonouders is ingezet: chinezen aan huis. Dit eten moest natuurlijk eerst gekocht worden, dat deden de vier broers. We hadden eten in overvloed, en genoten van elkaar en van het voedsel. Mees hield het bij broodje kaasboer en broodje pindakaas met hagel, Floor hield het bij haar speen en een enkel hapje mie met saus, de rest at iets meer. En wat waren we weer blij met onze vaatwasser!
Vandaag hielden we de brunch bij Hiernaast. Inmiddels is er groepje vaste bezoekers ontstaan. Uit binnen en buitenland, voor werk of door vervolging hier gekomen. Of gewoon hier geboren en getogen. Vandaag dachten we na over bidden en baden we voor de wereld en voor elkaar. Voor de wereld die in brand staat, voor mensen die door en voor al die branden moeten vluchten. We baden voor kinderen die de Here nog niet kennen of niet meer willen kennen. Tot slot zongen we nog een lied: