Vandaag was mijn omadag. Altijd volle dagen die veel plezier opleveren. En ook wel eens niet. Mees is drie en een half jaar, en vindt het niet meer nodig ’s middags te slapen, waardoor hij erg moe is. Dat was hij vanmorgen al, en hij ‘zeurde’ om een “scherpe snoepje, oma”. Een bepaald soort mentos waar hij dol op is en die hij krijgt als ik wegga. Ik zei dat hij niet zo heel lief deed, en dat hij wel een snoepje kreeg, als hij dan ook maar ging luisteren.
Oeps, ik hoorde het mezelf zeggen. Wat een voorwaarde stelde ik! Een snoepje om beter te luisteren. De boodschap van de avond ervoor was alweer weggezakt. Of dit was opnieuw een bewijs van hoe diep ingesleten het voor- wat- hoort- wat leven is? Gisteravond was er in ons kerkgebouw een geweldige avond. Arie de Rover sprak over geloven na de genadeklap. Ik schreef al eerder over zijn boek.
Nu dus verhaal naar aanleiding van dit boek. Boeiend, scherp, confronterend. Een verhaal dat reacties opriep. Een verhaal dat je uit je comfort zone haalt. Kritische geluiden over hoe we vaak kerk zijn. Of hoe we proberen anderen over God te vertellen, door bijvoorbeeld de vraag te stellen: waar ga je naartoe als je dood gaat? Alsof je in God gelooft om in de hemel te komen. Hoe belangrijk is het leven hier dan?
Hoe leef je je leven? Hoe afhankelijk kun je/ durf je te leven? Hoe vast zit je, zit ik, aan mijn geld? Hoe belangrijk zijn anderen voor je, of te wel, wie ben je echt?
Kortom, een pittige avond!Voorlopig nog hier na te luisteren, of te downloaden.
Onlangs keken we de film: the Shawshank redemption. Een film uit 1994. In die tijd keken we nog niet zoveel films, en gingen al helemaal niet vaak naar de bioscoop. Hoogstens eens met de kinderen naar een Disney film.
We keken naar deze film omdat ik er in een boek een verhaal over las. In de film word je onder andere geconfronteerd met de gevolgen van langdurige gevangenschap. We zaten aan de beeldbuis gekluisterd, zoals dat dan heet. Spannend, boeiend, heftig, en nog wat van dat soort woorden.
Dan nu het boek. De titel: Leven na de genadeklap. De uitwerking van Bijbelse grondslagen, uitgewerkt door Arie de Rover, uitgeschreven door Wilfred Hermans. Inmiddels is de eerste druk van dit boek bijna uitverkocht. Een goed teken. Nu nog hopen dat iedereen het ook leest en niet alleen koopt en in de kast zet. (zoals ik vaak doe)
De genadeklap gooit je leven omver. Je kunt niet genade ontvangen en vervolgens overgaan tot de orde van de dag. Of blijven denken dat je je bezig moet houden met de gewone rituelen van je leven. Rituelen die je vaak nodig denkt te hebben om je identiteit te voeden. We zijn vaak afhankelijk van ons imago, laten ons leiden door wat anderen van ons zeggen. Kortom, leven vanuit de voor wat hoort wat gedachte. Doorgevoerd tot in het geestelijke leven: God kan ons pas liefhebben als wij… vul maar in: naar de kerk gaan, stille tijd houden, veel bijbellezen, geld geven, in de kerkenraad zitten, en wat er nog meer te bedenken valt. Goede werken, daar stond toch ook nog iets over in de catechismus? Ik moet zeggen dat ik er heel erg lang mee geworsteld heb, met die goede werken. Ik had daar geen tijd voor, druk als ik was met mijn gezin. Zou ik wel goed genoeg zijn?
Dit boek rekent af met dit soort gedachten! Het laat zien dat je dan nog als het ware in een soort gevangenis zit. Eentje die je zelf gemaakt hebt. Aan de hand van een aantal Bijbelteksten wordt duidelijk dat God je Vader wil zijn, dat Hij je bevestigt in je menszijn. Hij is de bron voor en van je leven! Concrete vraag: waarom zou je je dan nog druk maken?
Het volgende hoofdstuk gaat dan over wat weeënremmers zijn. Dat zijn er veel: een druk leven, een verkeerd beeld van Gods genade, beschadigde relaties, en nog een aantal.
Tenslotte de meest brandende vraag: wat moet ik DOEN om zo’n leven te krijgen. Dat doen zit ons hoog en houdt ons bezig. O, wat willen we graag iets doen… en daar gaat het nu net niet om.. we hoeven niets te doen, we mogen zijn. Zitten aan de voeten van de Vader, zo mooi en zo moeilijk, gewend als we zijn te leven binnen de beperkingen van regels en afspraken, als een soort gevangenis. Leven in vrijheid kan heel moeilijk zijn, vooral als je al heel lang in gevangenschap hebt geleefd, zoals ook in die film aan de orde kwam. Soms voelt het veiliger binnen de oude perken te blijven. Dat uitstappen en zitten in genade heeft gevolgen voor je leven. Je kunt geven, zonder terug te ontvangen. Je kunt en mag uitdelen naar anderen. Je wereld wordt groter, mooier. Als dat niet levensveranderend is?
Ik ben enthousiast over dit boek, niet verbazingwekkend. Het leuke is dat ik Arie hoor praten, tijdens het lezen, dat is helemaal bijzonder!
