Gisteren kwamen we na een “dolle rit” in Oldenzaal aan. Dol, omdat we niet ingeschat hadden dat we allerlei omleidingen moesten volgen. Onze bestemming was de Plechelmusbasiliek. We dachten dat de kerk al zo goed als vol zou zijn, om vijf voor vier. Er stond een enorme rij mensen voor de kerk.. het was vast al heel lang geleden dat er zo’n rij mensen stond te wachten om de kerk in te mogen.
We kregen, ondanks ons late aantreden, een prachtige plek in de kerk. De achterste rij van de banken in de zijbeuk van de kerk. Staand (op de knielbank) konden we alles goed zien. De kerk was echt mudvol.
We waren bij de Missa in Mysterium. In het “programmaboekje” omschreven als: het celebreren van een geheel gezongen Latijnse gregoriaanse mis volgens een bepaalde aanpak. Deze mis was ‘georganiseerd” door Herman Finkers. Ik had er iets over gezien bij de wereld draait door. Het leek ons wel iets om dat bij te wonen. Of mee te maken. Want het was een belevenis. Wat is er veel te zien en te horen en te ruiken en te bewegen tijdens een mis. Je gebruikt zo ongeveer alle zintuigen. Er waren drie bijbellezingen. Die werden door de priester gedaan. Tegelijkertijd las Herman Finkers dezelfde bijbelgedeeltes, in het Twents. Ik vind Twents niet altijd makkelijk te volgen, de grote lijn kan ik volgen. Gelukkig stond de Nederlandse tekst in het boekje.
Het speciale was het gregoriaans zingen. Volgens Herman hoef je dat niet te zingen, het zingt al. Het zoemt in de tijd en het hangt in de lucht. Ik vond dat toch iets ingewikkelder, ondanks dat ik het oefenfilmpje goed beluisterd had, vond ik het nog best moeilijk om mee te zingen.
Ik wilde echt alles meemaken vanuit het boekje, alles meelezen en zo op die manier volgen wat er gebeurt. (en misschien ook nog wel: weten waarom het gebeurt) Allernaaste wil alles ondergaan, over zich heen laten komen. Weer grappig om dit zo samen een ieder op de eigen manier mee te maken.
