In ons fraaie filmhuis draait nog een paar dagen de indrukwekkende film Amour. Onlangs zag ik die. Een film die ruim twee uur duurt, en alleen in een appartement in Parijs speelt, en geen moment verveelt. Integendeel, een film die je voortdurend in spanning houdt over de vraag wat er zal gaan gebeuren. De opening is fraai en bizar. Daarna gaat het verhaal terug in de tijd. Je ziet hoe een man en vrouw liefdevol met elkaar omgaan. Samen hebben ze een goed leven, bezoeken concerten, maken plezier. Dat alles verandert door de hersenbloedingen die de vrouw krijgt. Bloedingen waardoor zij steeds meer afscheid moet nemen van het leven. De man belooft haar thuis te verzorgen, zonder te beseffen wat dat allemaal inhoudt. In eerste instantie zorgt hij alleen voor haar, later met een soort van thuiszorg. Het is ontluisterend om te zien hoe er met dit paar wordt omgegaan. Er is een dochter, zij begrijpt niet wat haar vader bezielt. Zo komt de man steeds meer alleen te staan en voel je aankomen dat dit niet goed gaat….. heftige gebeurtenissen volgen elkaar op. Het einde van de film maakt dat je niet weet wat er precies gebeurd is met de man en de vrouw….