Is de titel van een boek, een novelle. Geschreven door Julius Barnes. Die naam zei me niets, totdat we de film “the sense of an ending” zagen. Het script van de film is gebaseerd op dit boek.
Een verhaal over een leven dat nogal overhoop wordt gegooid. De hoofdrolspeler leeft zijn leven. Al jaren gescheiden, eigenaar van een winkel in tweedehands Leica’s, vader van een dochter. Een man die tevreden is met zijn leven, die terugkijkt op dat leven met goede herinneringen.
Over die herinneringen gaan boek en film. Klopt dat wat we ons herinneren? In de loop van het verhaal blijkt dat we ons (soms) herinneren wat ons uitkomt. Een liefdevolle kaart bleek uiteindelijk een haatbrief te zijn. Dat is nog maar de kleinste vervorming.
In de film wordt steeds van perspectief gewisseld, tussen toen en nu. Steeds verder terug in de tijd, en steeds meer ontrafeling en ontluistering. Toch vond ik het geen hopeloze film. De draadjes kwamen mooi bij elkaar.
Wat ik niet zo vaak doe, is het boek lezen waar een film op gebaseerd is. Deze keer wel. Het is ook maar een dun boekje, dat snel leest. Er staan mooie zinnen in. Zinnen die soms in de film terug te horen zijn. Bijzonder. De film volgt het boek in grote lijnen, alleen is de ontknoping in het boek duidelijker dan in de film. Al met al een aanrader, zowel boek als film.