“Oma, gaan we nog een keer naar de Spelerij?”, vroeg oudste kleinzoon. (13). De vraag verraste me. De laatste keer dat we er waren was drie jaar geleden, en het leek er op dat dat voor hem ook echt de laatste keer zou zijn. Maar als jullie graag willen, dan doen we dat toch?
Zo reden we gisteren naar DIeren. Naar de Spelerij/ de Uitvinderij. Oudste en een na oudste kleinzoon met opa en oma. De Spelerij lieten we een beetje links liggen. Te koud en te nat. In de Uitvinderij was het behoorlijk druk.
We begonnen de dag heel gezond. Zo grappig, vier keer koffie en geen frisdrank meer. We bakten ons eigen stokbroodje als lunch.We maakten veel dingen. Onvermoede creativiteit borrelde op. We maakten een vloot van piepschuimbootjes.
We probeerden mooie dingen van 
plexiglas te maken. We ontdekten dat het niet handig is om eerst een mooie vorm te maken en dan een gaatje te boren.. niet de meest praktische volgorde.
En waren om een uur of vier toch echt uitgewerkt en uitgeknutseld. We stapten weer in de auto, waar de schermen weer in gebruik genomen werden. Die hadden ze toch wel een beetje gemist overdag.
We besloten bij de meest gezonde restaurantketen van het land te eten. (al is de naam restaurant teveel eer). Want eigenlijk hoort dat toch, als je een dagje met je opa en oma op pad bent, afsluiten met fastfood en ijs.
Kostbaar staat boven deze blog. Voor ons was dit een kostbare dag. (letterlijk en figuurlijk) Genieten om zo met elkaar op pad te zijn. Genieten om zo deel te mogen zijn van elkaars leven.