We hangen wat op de bank, zappen wat, prutsen wat met de tablet, zitten te zoeken naar wat te doen. Met volle hoofden en blijde harten, dat wel. Voor het derde jaar op rij maakten we het Urban Expression weekend mee, ook dit keer in de Betteld in Amerongen. Was het de vorige jaren mooi weer, en zaten we veel buiten, dit jaar waren we de meeste tijd binnen. Waren we de vorige jaren met een grote groep, vorig jaar zelfs met de vraag: als we maar niet te groot groeien, dit jaar waren er veel minder mensen. Maakten we vorige jaren een groepsfoto, dit jaar kwam het er niet van…Waren er vorig jaar geen baby’s, dit jaar waren er een stuk of vier!  Tot zover de vergelijkingen.

Het thema van dit weekend was: lang leve de dwazen. Gebaseerd op delen uit de brieven aan de Korinthiërs, waarin Paulus diverse keren schrijft een dwaas te zijn en zich daar niet voor te schamen.

We begonnen vrijdagavond met voor een ieder één minuut van eeuwige roem. Een ieder mocht zijn/ haar passie met de groep delen. We ontmoeten elkaar nu al een paar jaar, we spreken over ons werk, soms over ons gezin, maar wat kunnen we nog van elkaar ontdekken? Wel, dat iemand van zwaarden houdt, bijvoorbeeld. Of een Feijenoordfan is. Of van muziekmaken houdt. Of van woorden houdt. Of van fotograferen, van haken, van breien. Mogelijkheden te over. We kregen ander zicht op mensen. En als we ooit een patroonheilige nodig hebben, dan nemen we Fransiscus van Assisi!

fransciscus  De passies ontdekten we aan het begin van de avond en ze werden nog uitgebreid besproken. Zaterdagochtend mochten we naar een spreekster luisteren. Margrietha Reinders. (volg de link voor een mooi interview met haar) We werden door haar bemoedigd op een geweldige manier. Verrassend om te zien hoe vaak Paulus zichzelf als een dwaas betitelt. Neem je zelf niet al te serieus, doe maar wat je wilt doen en wat je moet doen. Heerlijk zo!

Gisteravond was kampvuuravond. In de regen. Het vuur was snel gedoofd. Dan maar binnen verder met onze verhalen. Mooi om te delen en mooi om te luisteren. Succes was niet de hoofdmoot. De kleine dingen zien, en daar blij mee zijn, dat is de kunst.

Vanmorgen mochten we naar een heuse preek luisteren, compleet in drie punten. Een preek over  1 Korinthiërs 1,18-2,10; 4,9-10

Opnieuw de dwazen! Samen met de andere dwazen vierden we avondmaal.

We luisterden naar muziek:  https://youtu.be/i-lepuhw00c

zongen samen, mochten met en voor elkaar bidden. Het voelde, nu voor de derde keer, goed en vertrouwd. Ook al misten we mensen. Soms was ziekte de oorzaak van dat missen, of een verhuizing, of vakantie. Of een afscheid, omdat het niet meer mogelijk is mee de toen met Urban Expression. Ook dat kan. Een keuze die moeilijk is, voor iedereen.

Wat zal ik nog meer vertellen? Ik genoot van het meisje dat graag wilde leren haken. (ik had mijn haakwerk als passie genoemd, met daarbij het jammer vinden dat technieken dreigen “uit te sterven”).  Verwoed was ze bezig te leren haken, wat nog best lastig bleek te zijn. Ik hoop dat ze het toch nog leuk gaat vinden!

Dankzij de goede zorgen van Marieke, Coby en José, vrees ik dat mijn lijf zwaarder is geworden, maar ik merk dat mijn hoofd lichter is!