Voor de gezelligheid van deze dag geef ik een acht, en voor wat we gezien hebben een vijf of zes, zegt de een. De ander, vijf jaren jong, geeft een elf voor deze dag en de derde een acht of negen voor de gezelligheid en voor de inhoud van de dag.

Het was afgelopen week herfstvakantie. Het is een soort traditie om met de kleinkinderen op pad te gaan. Deze keer was ons reisdoel Beeld en Geluid in Hilversum. Het eerste plan was om met de trein te gaan, het tweede plan, met de auto werd uitgevoerd. De heenreis verliep voorspoedig, tot we de parkeergarage in wilden rijden. Die bleek vol te zijn. Dan maar ergens anders parkeren.

beeldengeluidWij waren niet de enige die deze druilerige dag uniek vonden voor een bezoek aan dit gebouw, museum, tja wat is het eigenlijk? We werden ontvangen door iemand die ons loten van de Bankgiroloterij wilde verkopen. Haar missie mislukte bij ons. Die loterij was nadrukkelijk aanwezig…

We kregen allemaal een ring, waarmee we konden scannen, waardoor we allerlei dingen te zien kregen. Voor een vijfjarige best lastig.. De kinderen hadden deze bestemming zelf uitgekozen want je kunt er allerlei leuke dingen doen. Dat was de bedoeling. Doordat het zo druk was kwam daar niet veel van terecht. Te lange wachtrijen en te bescheiden kinderen. Of toch wat schaamte, om zelf allerlei geluiden bij animal crackers te mogen maken, terwijl er wildvreemde mensen ongeduldig staan te wachten tot zij aan de beurt zijn.

We hebben heel veel gezien. Voor allernaaste en mij was het boeiend en bijzonder. We hebben veel van vroeger gezien, oude films, oude tv’s, radio’s, foto’s.Voor ons veel  herinneringen dus. We gaan er vast nog wel eens een dag naar toe, als we een dagje vrij reizen hebben.

Voor de kinderen viel het wat tegen, dat was hun eigen gedachte ook. Loeki de Leeuw? Wie was dat dan? Of de poppen van de Fabeltjeskrant? Huh? Leuk voor opa en oma, al die herinneringen, maar het zegt hun niet veel.

Op de terugweg belandden we in een file, van zo’n kilometer of twaalf. Dat vroeg veel van het geduld van de kinderen. Gelukkig zijn er dan telefoons met internet, of Ipods. Of liedjes om te zingen, we leerden weer heel wat bij. Aan het eind van de rit werden de cijfers gegeven. Tot onze verrassing hoge cijfers, en dat was dan weer heel fijn.

O ja, en het samen eten bij de Mac Donalds was natuurlijk iets om de hele dag al naar uit te zien! ‘Oma, ik wil graag melk en knijpfruit en kipnuggets’, was het verzoek. En geen patatjes. Ook goed, die patatjes at oma wel op. Tel je zegeningen, een voor een. Deze dag telde voor veel zegeningen.