Heb jij dat weleens, dat je iets koopt wat je (eigenlijk) niet nodig hebt en dat uiteindelijk doelloos in je kast blijft? Ik beken. Ik koop dingen waar ik niets mee doe, alleen om iets te kopen. Mezelf belonen, voor wat? Onlangs kocht ik een handige kruidenhakker. Mijn koopbehoeftes waren voor dat moment bevredigd en zo iets is altijd handig, toch?
Afgelopen week mocht ik koken voor de Micha cursus. Een cursus van vier avonden. Een cursus waarin christen-zijn handen en voeten krijgt. Aan de hand van het bijbelboek Micha, hoofdstuk zes vers acht, kijken we naar hoe we omgaan met de aarde, hoe we omgaan met ons geld, hoe we omgaan met mede aardbewoners.
Ik vind het een boeiende en (soms) confronterende cursus. Het is makkelijker om je kop in het zand te stoppen, en te denken dat je het nog niet zo erg slecht doet, dan toch eindelijk die ecologische voetstap van jezelf te berekenen. Dat laatste moet ik nog steeds doen.
Het leek een goed idee om voorafgaand aan de cursusavond samen te eten. Deze keer zou ik koken. De sport is uiteraard Michaproof te koken. Oftewel, geen vlees en zoveel mogelijk producten van het seizoen. Ik had besloten dit recept uit de kast te halen en te maken. Ik herinnerde me deze wonderbare aankoop en dacht snel klaar te zijn. Helaas, het werkte voor geen meter, een degelijk mes werkte beter.
Ik realiseerde me dat dit een impulsaankoop was geweest. Kopen om te kopen. Iets wat ik (veel) vaker doe en wat, zo realiseer ik me nu meer en beter, gebruik van kostbare grondstoffen met zich mee brengt.
Dat is in ieder geval de eerste les uit de Micha cursus. Bewuster kopen, of minder kopen. Anders eten, toch weer minder vlees bijvoorbeeld. Al zijn alternatieven als eieren en zuivel (bijna) even belastend voor het milieu als vlees eten. Ik merk wel dat er nog veel te bedenken en te puzzelen valt.