Vanmorgen bevond ik me weer eens in de supermarkt. De nieuw opgetuigde supermarkt van onze wijk. Met wel 100 meter meer winkelschappen dan voorheen. Lang leve de vooruitgang, lang leve de keuzemogelijkheden. Het was er bomvol, wat moesten al die mensen toch? Hetzelfde als ik. Boodschappen doen. Dat had ik in de afgelopen week nog maar zes keer gedaan, de hoogste tijd dus voor deze ronde! Uiteindelijk vergat ik nog weer wat, al weet ik niet meer wat. En de champignons waren uitverkocht, ook dat nog. Moest er nog weer een supermarkt bezocht worden, kerst zonder champignons, kan dat?

En zo draven we maar door, en lijkt het wel of een mens er niet aan ontkomt, aan al die toestanden. Al hoorde ik vorige week bij de Lidl een  moeder tegen haar dochter zeggen: “Kerst gaat niet om eten, dat is niet de bedoeling.” Hoeveel mensen weten nog wat wel de bedoeling is, en als je het weet, wat doe je er dan mee? Vragen die ik mezelf ook stel. Ik luister alleen niet zo goed naar het antwoord.

Vanavond mogen we zingen in de kerk, te Hengelo. Festival of lessons and carols. Een aantal oude kerstliederen, afgewisseld met bijbellezingen. We hebben er zin in, ook al slaat hier wat stress toe: kennen we nu echt alle melodieën? Deze avond is een mooie manier om stil te staan.

Stil zijn en stil worden kwamen gister in de kerkdienst naar voren. Er werd een kindje gedoopt. De “doopmoeder” zong een prachtig lied:

Stil worden voor God, dit kan alleen maar omdat het kerstfeest is geweest.

Goede kerstdagen gewenst!