Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Tag: New-Wine

Dagje New-Wine

Deze week wordt de New-Wine zomerconferentie weer gehouden, opnieuw in Liempde. Vorig jaar lukte het niet om er een dag naartoe te gaan, dit jaar wilden we toch erg graag wel gaan. Zo zaten we gisterochtend al om kwart voor acht in onze auto.

We waren mooi op tijd voor de ochtendviering, toch wel het mooiste begin van een NW-dag. Al werd ik deze keer niet zo heel erg geraakt door de muziek, vooral omdat ik die niet (goed) kende. De spreekster,Miriam Swaffield,  komt uit Engeland, zij werkt daar vooral onder jongeren, om Gods goede nieuws te vertellen.

Ze nam Lucas 10  tot  vers 1 tot 21, als uitgangspunt voor haar verhaal. De uitzending van de 72. Met daarbij de opdrachten die de Here Jezus geeft. We vonden het een mooie inspirerende enthousiaste toespraak. Een toespraak die aan het werk zet, en tegelijkertijd de kracht en het werk bij God laat.

Vervolgens volgden we een seminar van Jo Herbert, een eveneens engelssprekende mevrouw, werkzaam bij Tearfund. Haar titel was: wat zegt de Bijbel over onze zorg voor de schepping? Natuurlijk beland je dan al snel bij de eerste hoofdstukken van Genesis, waar de mens de opdracht krijgt de aarde te bebouwen en bewaren. Zij noemde echter ook nog een aantal andere bijbelgedeeltes, bijvoorbeeld het boek Leviticus, waar het over offers en priesterschap gaat. Doorgaans niet de meest favoriete bijbelgedeeltes. Ze zette me erg aan het denken over dit bijbelboek, ik wil daar verder over na (gaan) denken.

Jo liet grafieken zien over de hoeveelheid CO2 die we uitstoten. En over hoe we met de aarde omgaan: 29 juli is de hoeveelheid grondstoffen die “we” voor een jaar beschikbaar hebben, al opgebruikt voor dit jaar. Misschien denken we dat we lenen van volgende generaties, uiteraard is dit geen lenen maar stelen. Ik vond het een pittige en confronterende workshop. Zo confronterend dat ik besloot haar vervolgworkshop over een leven zonder afval, niet te volgen…. Het viel me op dat er op New Wine best veel aandacht is voor duurzaamheid. Als je je eigen mok meeneemt voor koffie ed. krijg je korting. Er zijn papieren bekertjes, ipv plastic. Afval wordt gescheiden ingezameld. Op het programma staan meer workshops over duurzaam leven.

Daarna volgden we een seminar van Michelle van Dusseldorp,psycholoog en theraput,  over burn-out raken in het Koninkrijk. De hoofdmoot was wel de burn-out in meer algemene zin. Zonder te beweren dat ik burn-out ben kan ik wel zeggen dat ik wel het een en ander uit haar verhaal herken. Behalve herkenning, is het altijd leuk en boeiend om naar Michelle te luisteren.

Aan het einde van de middag hoorden we een lezing van Jan Wolsheimer, voormalig voorganger in een CAMA gemeente, tegenwoordig voorzitter van Missie Nederland. Zijn verhaal had als titel: ingewikkelde onderwerpen bespreekbaar maken in de kerk. Een helder verhaal, dat toch ook nog best wel veel vragen opriep. Waar ruim de gelegenheid voor was om die te stellen.

En zo was het alweer vijf uur geworden. Het was zo een volle dag.Bovendien een bijzonder warme dag. Een weerrecord sneuvelde en het volgende record was maar een dag geldig.

We besloten om de avondviering niet meer bij te wonen, onze hoofden waren vol! Niet alleen door alle boeiende verhalen, ook door alle leuke ontmoetingen! Mensen uit ons eigen stadje die we al lange tijd niet gezien hadden. Familieleden waar ik doorgaans alleen digitaal contact mee heb. Medegemeenteleden. Heel fijn!

Op het terrein staat een grote boekentent. Uiteraard moest ik daar (meer dan eens) naar binnen. Boeken, daar heb je nooit genoeg van. Ik keek en keek, kocht uiteindelijk niets. Nog teveel ongelezen boeken in de kast. En ja, ik moest toch ook wel denken aan de toespraak van Jo Herbert. Bedacht dat boeken lenen ook een optie is, of via Marktplaats kopen. Wat me ook opviel in deze boekenwinkel was de enorme hoeveelheid verschillende bijbels. Zoveel soorten, zoveel vertalingen, voor zoveel verschillende doelgroepen een ‘eigen’ bijbel. Iets waar ik vrolijk zelf aan meedoe, met mijn bijschrijfbijbel, verschillende vertalingen en kerk- en gewone bijbel…. minderen en zuiniger leven, dat vraagt nog heel wat meer bewustwording!

Thuisgekomen moest ik toch echt nog de avondviering via internet volgen. Ook voor deze viering was Lucas 10 als tekst gekozen, “toevallig”. Het was fijn om “thuis” dat laatste stuk van het programma nog mee te beleven.

After New-Wine

Het is donderdagavond. We zijn alweer een paar dagen thuis, na New-Wine, na een weekend zee. Geliefde is druk aan de klus op zolder, en ik ben bezig met… ja wat? De dagen gaan zo snel.

New-Wine. Eerlijk gezegd zijn we de tel een beetje kwijt, de hoeveelste keer was dit? In ieder geval de vierde keer dat we de hele week hebben meegemaakt. Dat was in zekere zin merkbaar toen ik het programma bekeek. Vorige jaren had ik mijn menu al ruim van tevoren samengesteld. Ik wist precies welke seminars ik wilde volgen. Toen ik dit jaar het programma las dacht ik regelmatig: hé, die heb ik al meegemaakt. En: wil ik deze seminar volgen? Wil ik naar leren genezen, naar spreken in tongen, naar profeteren? In de afgelopen jaren had ik daar nooit behoefte aan, hoe is dat dit jaar?

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ik merkte dat ik onder de indruk was (en ben) van de vliegtuigbeschieting en alles wat daaromheen speelt. Zoveel verdriet, zoveel dingen die er omheen spelen. En dan naar NW gaan, en in je eigen wereldje zijn, dat vond ik lastig, of misschien wel te makkelijk. Hoe dan ook, ik ging al met gemengde gevoelens.

Die gemengde gevoelens zijn de hele week wel gebleven. Fijn vinden om te zingen, te aanbidden, te luisteren, mee te doen, met de seminars die ik uiteindelijk wel koos. En nee, toch geen genezen, geen spreken in tongen. De hoofdspreker, Simon Ponsonby, besteedde daar in een van zijn toespraken aandacht aan, dat we zeggen dat de wonderen van de Heilige Geest zoals we die lezen in Handelingen, nu niet meer zo gebeuren. Hij was het daar duidelijk niet mee eens, maar sprak overigens zeer genuanceerd over wonderen en genezingen. Zijn toespraken waren boeiend en zetten me aan  het denken (en doen).

Wat ik dan minder fijn vond? Waarschijnlijk was ik meer moe dan ik me van te voren gerealiseerd had, en overheerste die vermoeidheid. Daardoor kon ik wat minder van dingen genieten en sliep ik niet goed. Wat geen positieve invloed op mijn humeur heeft… De sfeer bij de bijeenkomsten was soms uitgelaten, bijvoorbeeld de avond dat we met zo’n duizend mensen het lied I walk by faith, zongen, en de hele tent door hupsten. De sfeer was stil en intiem, in diezelfde grote tent toen ook wij de omgekomenen van de vliegramp herdachten.

Het was een goede en gave week, ook door de contacten op ‘ons’ veldje. Gezellig en goed. Heel bijzonder was het bidden op de laatste avond, voor ons als team van Hiernaast. God vragen om kracht en zegen, dat was gaaf!  Zoals ik er nu op terug kijk was het opnieuw een bijzondere week, maar als je me vraagt: volgend jaar weer? Tja, ik vraag het me af!

Overigens, op de site van New-Wine zijn veel foto’s te vinden!

 

Kerk zijn…

Vroeger, toen ik nog heel erg jong was,  had ik een droom voor de kerk. Ik was bang voor de boze buitenwereld. Al die mensen die niet in God geloofden, daar moest ik me niet mee bemoeien. Dat was verwarrend en ingewikkeld en moeilijk. Mocht ik op zondag met onze rooms-katholieke buren mee een eindje wandelen. Kochten zij een ijsje… ik durfde te zeggen dat ik geen ijsje wilde, want op zondag geen ijsje kopen enzo. Dat was dan wel weer sneu voor mij, de rest van de aanwezigen wel een ijsje en ik niet. Gelukkig kreeg ik nog een hapje mee.

Of vloeken, dat deden de mensen in de boze wereld ook. Ik zat op de kleuterschool en had een mooie pop van papier uitgeprikt. Thuis was ik er nog mee bezig om die pop mooier te maken. Dat lukte me niet en een luide vloek kwam uit mijn mond. Ik wist niet wat ik zei. Huilde tranen met tuiten toen mijn moeder mij uitlegde wat voor vraag er uit mijn mond gekomen was. Dat wilde ik niet! Wat was de Here verdrietig door mij… en waarom zeggen mensen dit soort dingen?

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ik had een oplossing bedacht voor dit soort ingewikkelde zaken. Als alle gelovigen (lees: leden van dezelfde kerk waar ik lid van ben) nu eens bij elkaar gingen wonen, in één grote stad? Dan konden we helemaal voor onszelf zorgen en hadden we geen last van ingewikkelde vragen en situaties… wat een goed idee, vond ikzelf.

Een paar weken geleden (alweer, waar blijft de tijd) waren we op New-Wine. Ik voelde me heerlijk en veilig. Vrij om te doen wat ik wilde. Handen in de lucht? Staan bij het zingen? Of toch liever zitten? Geen probleem, doe wat je wilt en wat jij voelt. Heerlijk! Ik voelde me geborgen, meer dan anders.

Het thema van New-Wine was: Break Out. Eerder het tegenovergestelde van mijn dagdromen van vroeger. Niet in een hok gaan zitten, maar de wereld ingaan, om… ja wat? Discipel te zijn, Gods woord te leven en te brengen! Er zijn zoveel mogelijkheden en kansen in deze tijd.

Maken we daar gebruik van als kerken? Of zijn we naar binnengekeerd, ontmoeten we elkaar op zondag en hebben het dan (al dan niet) fijn met elkaar, om vervolgens allemaal ons eigen ding te gaan doen. Is dit wat God bedoelde met de kerk? Is dit wat Jezus bedoelde, toen Hij zijn opdracht gaf:

“Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie heb opgedragen. En houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld” Matteüs 28 vers 19 en 20

Ik ben vaak geneigd om naar dat laatste deel van deze tekst te kijken:: IK ben met jullie, alle dagen! Wat een belofte en troost in moeilijke tijden. Maar dat deel ervoor? …..

op de foto het kunstwerk dat op het new-wine podium stond.

Hoe warm het was en hoe ver…

Afgelopen week waren we op de New-Wine zomerconferentie. Alweer voor het vierde achtereenvolgende jaar. Inmiddels met een grote groep uit onze gemeente, ieder jaar gaan er meer mensen mee. Stond New-Wine een aantal jaren geleden bijna synoniem met een regenweek, dit keer was het warm, heel erg warm. Dat was het slechte nieuws. Het goede nieuws was dat het een superweek was! Super om met zoveel christenen bij elkaar te zijn en te delen. Super om te mogen en kunnen luisteren naar zoveel mooie sprekers en spreeksters, met zoveel mooie verhalen.

Het was bijzonder om bij elkaar te zijn, als groep, het was zo gezellig, dat ik nog ongeveer tien uur slaap tekort kom. Niet meer in te halen, denk ik. Het was bijzonder om in gesprek te zijn met een oud(er) echtpaar, dat een dagje New-Wine deed. Lid van een PKN-gemeente met 1200 leden, waarvan er ongeveer 200 ter kerke gaan. Een kerk geheel gevuld met grijsharigen…wat een verdriet klonk er in hun verhaal.

Het was bijzonder om aangesproken te worden met de vraag of ik een Ploegman ben… iemand die ‘zusje’ kent en haar trekken in mij terug zag, en dat even checkte. Ook toen volgde een leuk gesprek, waarin bleek dat ‘zusje’ en ik niet alleen uiterlijk op elkaar lijken. (wat overigens geen echt nieuws was)

Het onderwerp van de conferentie was: Break Out. Een thema dat op veel verschillende manieren werd uitgewerkt.  Een thema dat ons erg bezighoudt. Er zit zoveel in mijn hoofd en hart. Het borrelt nog, ik kan er nog niet zoveel woorden voor vinden.

Eerst mijn laatste vakantiewasje maar eens uit de machine vissen en nog wat ‘rommeldingetjes’. Misschien binnenkort meer….

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén