Dit jaar had ik besloten iets te doen in de veertigdagentijd, in plaats van iets te laten (staan). En wel een boek lezen. Al een tijd ben ik bezig het boek “Gewoon Jezus” van Tom Wright te lezen. Het boek houdt me bezig en tegelijk lukt het me niet zo goed erdoorheen te komen. (onlangs las ik in een recensie dat dit geen makkelijk leesbaar boek is, wat me dan weer troost)
Toch ga ik het uitlezen, nog 50 pagina’s te gaan, van de 260. In het hele boek wordt de metafoor van de perfecte storm gebruikt. Gebaseerd op een storm uit 1991, waar een film over is gemaakt, die, verrassend, the perfect storm, heet. Voor die storm zijn verschillende dingen nodig, wat perfect wordt uitgelegd en uitgewerkt. Aan de hand van dit beeld, dat voortdurend gebruikt wordt, wordt gekeken naar Jezus, en naar de tijd waarin Hij leefde en naar de dingen die Jezus deed.
Ik ben veel wijzer geworden over het leven in het Israël van die tijd, het is me duidelijk geworden waarom de woorden van Jezus verzet opriepen bij de farizeeën en sadduceeën. Maar ook waarom wat Hij deed en aan boodschap bracht voor de Romeinen ingewikkeld was.
Vanuit het oude testament wordt gekeken naar de messias die wel verwacht werd, maar op een totaal andere manier dan Jezus uiteindelijk bleek te zijn.
Mijn beeld van Jezus is door dit boek weer helderder geworden. Ik ben weer verrast door de grootheid van Jezus en door zijn liefde voor ons. Ik zie nog uit naar het derde hoofdstuk uit dit boek, dat ik nog niet gelezen heb. Dat hoofdstuk heet: Jezus, Heer van de wereld. Ja, dat is Hij! Daarin mogen we ook delen, in zijn macht en majesteit. Zijn koninkrijk is er al wel maar nog niet compleet. Daar mogen we naar uitzien, dankzij Pasen. Tegelijk mogen we hier op aarde bezig zijn, in zijn naam. Mogen we weten een nieuwe schepping te zijn, mogen we van daaruit verder gaan.