Tag: rijksmuseum

Vrouwenprobleem en andere zaken.

Op januari 15, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Persoonlijk

Vanmorgen zaten we al bijtijds in de trein, op weg naar Amsterdam. Volgende poging om het Rijksmuseum te bereiken. Het was de eerste kennismaking met de nieuwe dienstregeling van de NS. Tjonge, wat een achteruitgang, die dienstregeling. Langere reistijd, door meer tijd bij de overstapplaatsen.

Het was rustig in de trein, en daardoor mochten we meegenieten van een telefoongesprek tussen een moeder en een dochter. Dochter had, zo te horen, een smoes nodig om zich ergens voor af te melden. Het advies van de moeder luidde: “Zeg maar gewoon dat je vrouwenprobleem is losgebarsten en dat je daarom niet komt. Daar snapt die man toch niets van en dat accepteert hij vast wel. En dan morgen weer gewoon gaan”. Dat knalde lekker door de coupé, en een ieder lag in een deuk. Moeders zat met rode wangen…..

In Amsterdam aangekomen liepen we naar het Rijksmuseum. Leuke wandeling door een natte, en waarschijnlijk daardoor rustige stad. Wat een mooi museum is het! Ooit was ik er weleens geweest, met een schoolreisje, geloof ik. Toen had ik ook de Nachtwacht gezien, maar ik kan me daar niet veel meer van herinneren. Het was als nieuw voor me.

En het is bijna niet te vertellen, eerlijk gezegd. Zoveel indrukken, zoveel kleuren, schilderijen, verschillende beelden op die schilderijen. Zoveel mensen die rondliepen, hoewel het een rustige dag was. Leuk om te horen dat mensen elkaar ontmoeten en aanspreken omdat ze de dialecten herkennen.

De collectie schilderijen is geweldig mooi, het gebouw eveneens. Het is op zich al een kunstwerk. Jammergenoeg is het museum maar tot vijf uur geopend. We hebben het meeste wel gezien, maar het laatste deel in sneltreinvaart. We verbaasden ons over de hoeveelheid suppoosten en wat hun werk was. Naast de Nachtwacht stonden er twee opgesteld. Wie bekeek nu wie, zat ik me af te vragen.

De suppoosten waakten angstvallig over de kunstwerken. Ik stond iets te dicht bij een schilderij en ik werd streng vermaand toch verder van het schilderij af te gaan staan, niet dichter bij dan 30 centimeter. Een volgende keer toch maar een centimeter meenemen…

In de museumshop (vol met prullaria tegen hoge prijzen) kochten we een museumgids. Toen we eindelijk weer in een soort van sneltrein zaten, konden we daarin goed bekijken wat we allemaal gezien hadden!

De avonturen van een zestig-jarige

Door Margé

Op juni 24, 2014

In Persoonlijk

Vandaag is het mijn verjaardag. Zestig ben ik geworden. Plotseling voelt dat oud, erg oud. Ik zag er tegen op om het echt te gaan vieren, en we besloten vandaag naar het Rijksmuseum in Amsterdam te gaan. Altijd al naar toe gewild, en wie weet, misschien was het nog niet zo druk, omdat de vakanties nog niet begonnen zijn. De Spoordeelwinkel hielp ons aan kaartjes, gisteravond alvast entreekaartjes voor het museum geprint, wij waren er klaar voor! Mooi op tijd zaten we in de trein, een trein die al snel helemaal vol was. Het Rijksmuseum is natuurlijk ook heel geschikt als doel voor een schoolreisje voor tweede klassers van de middelbare school. We zaten gezellig samen achter ons krantje, reden door Twello, en kwamen met een enorme schok tot stilstand. Twee mannen liepen gehaast de trein door. Even was het stil en mensen keken elkaar verbaasd aan… zou iemand? Al snel kwam het bericht dat er een aanrijding met een persoon was geweest, en dat dit nog wel heel lang kon duren, het is niet anders, zo klonk het, gebroken.

Daar zaten we dan. Al snel was er veel beweging rond de trein. We stonden in een woonwijk, veel mensen stonden buiten te kijken. De brandweer kwam, de politie kwam, een ambulance kwam. De laatste reed al snel weer weg. Monuta uitvaartzorg verscheen. Een arts van de GGD arriveerde.

We zaten te wachten in de trein. Er was al wel gezegd dat dit een tijd zou gaan duren, en dat niet duidelijk was wat er zou gebeuren. Misschien kwamen er bussen die ons verder zouden brengen. Misschien zouden we in een ander treinstel verder kunnen reizen. We zaten in de trein naar Schiphol.. er ontstond stress bij mensen, als we lang moesten wachten zouden zij hun vliegtuig missen. De schoolkinderen, die duidelijk geen zin hadden in het bezoek aan het Rijksmuseum, vonden dat we best verder konden rijden. Lichaam opruimen en wegwezen..

Naast de treinstellen liepen politiemensen heen en weer, wel een stuk of acht. Heen en weer, heen en weer. Er kwamen een paar Pro Rail auto’s aan. De uitvaartauto kwam er aan. Twee, in keurig uniform gestoken mensen stapten uit. Twee lege bussen kwamen aangereden. Zouden die rechtstreeks naar Schiphol rijden?

We keken vol verwondering naar alles wat buiten gebeurde. De trein stond vanaf een uur of tien stil. Vanaf kwart voor een moesten we overstappen naar een andere trein. Dat was de trein vanuit Apeldoorn, die ook al die tijd stil gestaan had. Via een provisorisch bruggetje konden we overstappen. Een internationale trein, die ons terug zou brengen naar Deventer. Vandaar uit kon via Zwolle naar Apeldoorn en verder gereisd worden. En er zouden bussen zijn die naar Schiphol reden. Te laat voor veel reizigers, hun vliegtuig vloog om een uur naar Turkije. We kwamen om een uur of een in Deventer aan. Wij besloten daar te blijven, we hadden geen energie meer om naar Amsterdam te reizen, er bleef te weinig tijd over om relaxed het museum te bekijken. We dronken eindelijk koffie met gebak, liepen wat rond, kochten wat dingetjes, en gingen uiteindelijk naar huis.

In gedachten waren we toch steeds bezig met degene die op deze dag een einde aan het leven maakte. Op deze ruwe manier. Een dag die een gat maakte in levens van anderen. Ik mocht zestig jaar leven vieren, een ander kon het leven niet meer aan…