Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Tag: selfie

Wanneer deed je voor het laatst iets voor het eerst?

Mijn vorige bericht was mijn inzending voor de bloghop voor de maanden december en januari. Een paar uur voor sluitingstijd besloot ik alsnog mee te doen, na lang aarzelen en treuzelen. Ik was blij verrast een paar dagen later op de blog van Marc Volgers te lezen dat ik gewonnen had! Dank je wel!

De schone taak rust nu op mijn schouders een nieuwe hop te organiseren. Dus een thema en aan het einde van de maand bedenken wie gewonnen heeft… Een thema wist ik al snel, en dat staat inmiddels op de facebook pagina van Christelijke bloggers. (daar wordt dit hele feestje georganiseerd)

Mijn thema is: wanneer deed je voor het laatst iets nieuws? Een kreet die ik nogal eens tegenkom, ik geloof ook op Facebook. Een vraag die me triggert. Iets voor het eerst doen.. dat koppel ik aan jong zijn. Voor de eerst lopen, naar school gaan, etc. Of voor het eerst verliefd, voor het eerst moeder worden, voor het eerst oma worden. (dan ben je alweer wat ouder)

Naarmate je leven vordert, worden de dingen die je voor het eerst doet minder in aantal. Toch vind ik het nog een goede uitdaging nieuwe dingen te zoeken of te ontdekken. Onlangs gaf ik op een school voorlichting over Niet Aangeboren Hersenletsel. Natuurlijk leg ik vaker uit wat NAH betekent en inhoudt. Aan een klas vol pubers uitleggen wat hun klasgenoot meegemaakt heeft en waar ze tegenaan loopt in haar leven was van een iets andere orde. Wel gaaf om te doen!

In het afgelopen weekend deed ik opnieuw iets voor het eerst: ik kocht een selfie stick en gebruikte het ook nog. We genoten van een dagje strand en zee en vooral ook rust. Dat was even nodig. We genoten ervan en vonden het leuk om anderen mee te laten genieten door middel van een foto.

Dat waren mijn recente dingen uit de categorie: voor het eerst gedaan. Laat me weten wat jij voor het laatst voor het eerst hebt gedaan!. Zet jouw bijdrage hieronder in de reacties. Laatste inzenddag is 28 februari. Ik hoop dan uiterlijk vrijdag 2 maart de uitslag bekend te maken! Veel schrijf plezier!

Op http://christelijkewebloggers.blogspot.nl/p/bloghop.html vind je alle regels nog eens duidelijk vermeld.

Jongens en meisjes

Vandaag was er bij dé krant een bijlage: Nieuw leven. Met daarin ook wat verhalen over gezinnen met alleen maar zonen, of alleen dochters. Blije verhalen. Ook een deskundige liet zijn licht schijnen over dit soort gezinnen. In de inleiding stond: “In een jongensgezin betekent het dat een moeder het zwaar kan hebben”.

Tja, wat zal ik daar van zeggen? Toen ik zwanger was van onze jongste zoon werd er een echo gemaakt. We hebben het over ruim 30 jaar geleden. Nu is het normaal dat het geslacht van de baby van te voren bekend gemaakt wordt, toen was het eigenlijk verboden om het te weten. Degene die de echo maakte deed alsof hij een grote gunst verleende door te onthullen dat we opnieuw een zoon zouden krijgen. En ik was superblij. Ik was zó bang dat een dochter, na drie zonen, een verwend prinsesje zou worden. Vier zonen opvoeden…. Ja, het was goed en gaaf en ik zou geen van onze ‘vogels’ kunnen missen. Toch denk ik dat er meer evenwicht in een gezin is als beide ‘soorten’ aanwezig zijn. En ik denk dat onze zonen ook wel eens de vrouwelijke inbreng gemist hebben.

Ik heb ze heel wat keren meegesleept de stad in, om te winkelen. Tot ze het spuugzat waren. Dan ging ik maar weer alleen. (oei, dit klinkt wel zielig)

We mochten opa en oma worden. Vijf kleinkinderen.. de oudste, een meisje, mocht gelijk al in de hemel leven. Daarna werden er drie gezonde jongens geboren. Uiteindelijk kwam Floor. Inmiddels ook alweer bijna vier jaar. De tweewekelijkse oppasdagen zijn alweer bijna voorbij. Ik merk dat zij toch een bijzondere plek heeft. Zowel in haar gezin als in ons hart. Het is anders dan met de jongens, of dat nu onze ‘eigen’ jongens vroeger is, of met haar broers, die zij steevast als “de jonges” benoemt.

Deze oma sloeg aan het haken, een rokje, gehaaktrokjeeen deken. ( want oma, die deken isse jose en mijn kamer is ook jose).

We maken selfies, want dat is zo leuk. selfie

Of dan toch (eindelijk) met een meisje winkelen, zoals vanmorgen. Ze ontdekte een broek met een geweldig dessin: frozen. Als een volleerde mannequin hield ze die broek voor zich. Ze was helemaal verliefd, dat was wel duidelijk. “Oma”, zo sprak ze. “Weet je, opa koopt weleens iets voor mij….. ”

“Welke opa”, vroeg ik. “Jouw opa”, zo klonk het. Ja, wat moet je dan doen als oma?

Het ging om deze legging:

legging Ik schatte in dat mama hier niet erg gecharmeerd van zou zijn. Misschien zou het als pyamabroek kunnen, meer niet. Dus ik kocht niets. Zonder protest verlieten we de winkel, om een andere winkel binnen te stappen. Een modezaak, heel verrassend. Ook daar was Floor druk bezig met bekijken welke kleren haar zouden passen. Dat ze ook zeer sociaal is bewees  ze weer eens. Ze haalde allerlei kleren uit de rekken. Ze hield ze voor mij en tegen me aan, voorzover dat lukte. Ze sprak me voortdurend bemoedigend toe: “Oma, deze past wel voor jouw buik”. Daar moet je toch echt een meisje voor zijn, om dit te zien en zeggen…

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén