Vorige zomer zouden we al een dagje weg gaan: Mart & Stijn, opa & oma. Het kwam er niet van, wij op vakantie, zij op vakantie, weer aan het werk… Aan het begin van deze vakantie vroeg Stijn al of het nu toch wel door kon gaan. Ja Stijn, het gaat deze keer door. En toen was het zomaar alweer de laatste week van de schoolvakantie. Zondag at de hele familie bij ons, en nogmaals vroeg Stijn of het nog zou lukken een dagje weg te gaan. (we hadden al vrij genomen en met hun papa en mama overlegd). Het grappige was dat ze mochten kiezen waar ze naartoe wilden. Uit een mond klonk het: de Spelerij.
Dat vonden we verrassend en leuk. Dit was nog leuker:
En zo gingen we gisteren op pad, op weg is beter. De plaatsen in de auto werden verdeeld, in alle eerlijkheid. Ik begon te haken, (goededoelendeken), en de jongens wilden vingerhaken. Dat kon. De een was de hele weg ermee bezig, de ander wist na vijf minuten wel weer hoe het moest en ging z’n eigen dingetjes doen. (hoe deden wij dat vroeger toch, toen er nog geen beeldschermpjes waren?)
Het was niet erg druk en vol in de Spelerij. Dat is het, gelukkig voor ons, nooit Zo ongeveer de hele dag waren de broers in de Uitvinderij te vinden. (een grote loods, waarin van alles geknutseld kan worden.) Er werden weer boten van piepschuim gebouwd, gefiguurzaagd, van plexiglas mooie dingen gemaakt. Dat laatste is erg lastig om te doen, merkte ik.
We zaten buiten te lunchen: stokbroodjes. (stukjes brooddeeg om een stokje, boven een vuurtje gebakken). We zaten in de zon en raakten in gesprek, over de verschillen tussen de broers. Die zijn duidelijk aanwezig. De een herinnert zich dit van een vakantie en de ander heel andere dingen. Grappig om opnieuw te merken.
Om vijf uur ging de toko dicht. Eigenlijk best te vroeg, vonden ze. Daarna gingen we nog naar een pannenkoekenbakkerij. Het aantrekkelijkste voor hen was daar de muntjes die je bij een pannenkoek kreeg. (die opa en oma mochten betalen, een heel erg slim systeem). Wel lastig dat ze weer moesten kiezen: wat zoek ik uit voor die muntjes? De een zocht iets leuks uit voor jongste broer die thuis gebleven was, de ander vermaakte zich op de terugweg uitstekend met een rubberen beestje, waar je veel avonturen mee kunt beleven.
Op deze foto hebben ze allebei nog een zonnebril. De donkere bril is helaas spoorloos verdwenen in de loop van de dag.
De Spelerij blijft voor ons een aanrader, tenminste een “pretpark” dat opa en oma kunnen bijbenen! Het is bijzonder te zien waar de speelgoederen van gemaakt zijn: kruiwagens, bedspiralen, telefooncellen (oma wat zijn dat?), en nog veel meer. Veel energie wordt opgewekt met zonnepanelen. Tegelijk wordt er heel erg veel materiaal gebruikt/ verbruikt. Veel hout, papier, plastic, piepschuim, etc. En dat materiaalgebruik hebben wij gisteren een beste bijdrage geleverd!