Mijn vorige twee blogs maakten wel het een en ander los, merkte ik. Ik kreeg op allerlei manieren reacties, hartelijk bedankt daarvoor. Ik denk dat ik een snaar raakte, en ik ontdekte, dank zij jullie reacties weer andere gezichtspunten.
Gezichtspunten die ik nog weer (moet/ga ) herkauwen. Wie weet nog weer voer voor een volgende blog.
In de afgelopen week had ik al vrij en genoot ook van afspraakloze dagen. De enige afspraak die ik had, was met mijzelf. Ik wilde een dag naar zee.Een zomer zonder zee is bijna geen zomer voor mij. Zo ging ik donderdag naar Scheveningen. En wandelde heerlijk langs het strand. Het was rustig. Ik vond het bijzonder om in dit drukke overbevolkte land een zo rustig strand te zien. Heerlijk! Zo’n wandeling voelt voor mij als een mini-retraite. Ik kom tot rust door de cadans van het lopen en geluid van de golven. Ik bedenk dat de zee al eeuwen en eeuwenlang bestaat, dat er steeds opnieuw eb en vloed is. Zoals God het beloofde. Die gedachte geeft vrede.
Behalve het strand had ik ramen van de Bijenkorf als doel. In het trappenhuis zijn geweldig mooie glas in loodramen, had ik al eens ontdekt. Nu nog foto’s van maken. Ook dat deed ik, en ook daar werd ik blij van!