Wij hadden bedacht dat het leuk zou zijn om met (twee) kleinkinderen naar een concert van Trinity te gaan. Dat leek de kinderen ook een goed plan. Een van beiden was al eens eerder mee geweest en herinnerde zich dat nog. Jammer genoeg werd hij ziek en ging het feest voor hem niet door. We gingen met zijn zusje en haar vriendinnetje naar Zwolle waar het feestje was. De meiden vermaakten zich onderweg prima en wij ook.
Aangekomen bij de kerk (waar het concert was) bleek dat veel kinderen verkleed waren en sommige ouders ook. De mail die daarover ging vond ik net in mijn spambox. Nou ja, ik heb toch geen verkleedkleren meer.
Het was heerlijk om weer naar een concert te kunnen gaan! Om te genieten van muziek en te genieten van de meiden die plezier hadden. Het was vrolijk. Vrolijk met een ondertoon. Trinity is ambassadeur voor Tearfund en daar maakten ze reclame voor. Goede timing, er werden heel wat antwoordkaarten ingeleverd.
Een andere ondertoon was dat de kinderen van Kinga Ban enkele liedjes (mee)zongen. Indrukwekkend was het liedje “Herinneringen” dat ik al de hele week in mijn hoofd heb. Herinneringen om van te zingen, herinneringen aan een moeder die er niet meer is. Het was heel bijzonder dat de dochter, Ike, echt op anderhalve meter afstand van ons stond te zingen. Zo mooi! En zo zichtbaar de dochter van Kinga.
Herinneringen, je kunt ze (bewust) maken, je kunt ze krijgen. Je staat er niet altijd bij stil dat iets, een gebeurtenis, een concert, een herinnering is. Mees wist zich het vorige concert nog te herinneren. Dat was een herinnering van hem, samen met ons (mee)gemaakt. Dit concert was een herinnering voor Floor en vriendinnetje. Het is fijn als je “gewoon” herinneringen kunt maken, het is zwaar als je bewust herinneringen moet creëren.