Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Tag: transitie

AWBZ/WMO/CAK/PGB/SVB/WTCG/CIZ

Ik kan me voorstellen dat mijn titel abracadabra is. Onderaan dit artikel zal ik de termen uitleggen. Deze deze kreten zijn geheimtaal  voor de meeste mensen, totdat….

stel je eens voor

je krijgt een hersenbloeding, of een herseninfarct,

of je rijdt motor en een auto ziet je over het hoofd,

of je valt door gladheid op je achterhoofd,

of je fietst op een rotonde en je krijgt geen voorrang,

of een bloedvat in je hersenen blijkt niet goed aangelegd te zijn en gaat bloeden,

of degene met wie je meerijdt, zit tijdens het rijden te appen..

Er is een voor en er is een na. En soms duurt het jaren voordat je doorhebt dat jij best normaal bent, en geen burn-out hebt, en je niet aanstelt, maar dat alle problemen waar je tegen aan loopt een oorzaak hebben en die oorzaak heeft een naam, namelijk Niet Aangeboren Hersenletsel.

In al deze situaties, staat je leven op de kop. Heel vaak is het niet meer mogelijk om te werken en je eigen inkomen te verdienen, of werken kan alleen maar op beperkte schaal.

Er bestaan organisaties die je dan in je leven kunnen begeleiden om zo goed mogelijk met de gevolgen van NAH om te gaan. Bij de beste werk ik. Tot vorig jaar ging alles goed, een indicatie krijgen voor begeleiding ging doorgaans redelijk makkelijk. De mensen bij wie je in huis kwam, betaalden wel een eigen bijdrage voor deze begeleiding. Die werd geïnd door het CAK, en bedroeg 19,- euro per uur. Daar ging dan 33% WTCG korting van af, dus je betaalde ongeveer 14 euro per uur. De bijdrage was, en is, inkomensafhankelijk. De uurprijzen waren voor iedereen gelijk.

Maar dit alles was niet goed in de ogen van wijze heren. Of in de ogen van wie ook. De zorg moest uit de AWBZ, en ging naar de WMO. Gemeentes staan dichter bij de burger dan de algemene overheid. Het CIZ zorgt nu niet meer voor de indicatie, dat doet de WMO consulent. De eigen bijdrage mag nu door de gemeente bepaald worden. Opnieuw inkomens afhankelijk.

Alleen zijn er nu heel veel gemeentes die een ander tarief als eigen bijdrage hanteren. Dat mag wettelijk. Dat wordt ook zo uitgelegd door de WMO consulenten. Stel je eens voor dat je dan 45 euro, of 70, of zelfs 100 euro per uur begeleiding moet betalen. En stel je voor dat de eigen bijdrage 300 euro per vier weken is. Voorheen haalde je dat maximum bedrag bijna niet. Nu zit je er zo aan. Het bijzondere is dat iedere gemeente weer iets anders verzint. De verschillen zijn enorm groot. Niet eerlijk dus. Overigens ook iets waar vorig jaar al voor gewaarschuwd is.

Ik ben hier al eens over in gesprek gegaan met een WMO-consulent. Sommigen weten echt niet hoe het in elkaar zit. De reactie is: ik geef dit bedrag (72 euro) door aan het CAK, en wat zij er mee doen, dat weet ik ook niet. Of: ja maar, het is toch inkomensafhankelijk? Ja, dat klopt, maar er is vaak al zoveel veranderd. Niet meer kunnen werken, bijvoorbeeld. Of zoveel beperkingen op allerlei gebied. Het is niet meer reëel allemaal.

Vanavond was op Nieuwsuur een item aan dit onderwerp gewijd. De staatssecretaris wilde niet reageren. Eerst de kamervragen beantwoorden. Kamervragen?! Het is toch echt te hopen dat dit oneerlijke systeem veranderd wordt.

 

AWBZ: Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten WMO: Wet Maatschappelijke Ondersteuning.

CAK: Centraal Administratie Kantoor. Het kantoor dat de eigen bijdrage int. Stuurt iedere vier weken een uitgebreide factuur. Presteert het om zes maanden geen rekening te sturen, om in de zevende maand het gehele bedrag in een keer te factureren.

PGB: persoonsgebonden budget. Ingesteld zodat zorgvragers zelf zorg kunnen inkopen. Bleek redelijk fraudegevoelig te zijn, vandaar nu zeer moeilijk te krijgen.

SVB: instantie die het PGB uitbetaalt aan zorgverleners. Of niet uitbetaald. Of zelfs, zoals ik ervaarde, dubbel uitbetaalt. (ik ontving geld voor mijn diensten, maar ook het geld dat bestemd was voor de zorgboerderij. Nu, twee maanden en drie telefoontjes later, lijkt er een begin van een oplossing in zicht)

WTCG: Wet Toeslagen Chronisch Zieken en Gehandicapten. Vanuit deze wet werden toeslagen toegekend, of kortingen, zoals in mijn tekst genoemd. Die toeslagen gingen vrij ver: omdat ik oogdruppels gebruik, en kennelijk chronisch ziek ben, kreeg ik ieder jaar ongeveer 50,- euro op mijn bank gestort. Leuk hoor, maar zinvol en noodzakelijk?

CIZ: Centraal Orgaan Indicaties Zorg. Tot vorig jaar bepaalden de medewerkers van dit orgaan of iemand in aanmerking kwam voor begeleiding, of voor zorg. Nu mogen gemeente mensen dit doen. Geen idee wat de taken nu dan zijn voor het CIZ.

 

Terugblik

Op tv word je overvoerd met terugblikken, op de radio tiert de top 2000. Af en toe luister ik naar die top. (op dit moment luister ik naar Janis Joplin, jeugdsentiment). De tv-terugblikken laat ik aan me voorbij gaan. Te confronterend. Zoveel verdriet en ellende. Moeilijk om daar naar te kijken en het echt tot je door te laten dringen. Het levert zoveel vragen op. Waarom gebeurt dit allemaal? Weer zoveel mensen in verdriet gedompeld, door weer een vliegtuigramp. Zondag merkten we hoe verschillend kinderen ermee om kunnen gaan. Zat de ene kleinzoon te puzzelen waarom er zoveel ruzie in de wereld is. en vooral ook, waarom God er ‘niets aan doet’, ik ben wel christen oma, maar ik snap er niets van…. de ander noemde het het plan van God en accepteerde het op deze manier.

Terug van de grote wereld naar onze kleine wereld. Het jaar waarin ik zestig jaar mocht worden. De viering van die dag verliep iets anders dan we ons voorgesteld hadden.

Het jaar waarin een diagnose werd gesteld bij geliefde. Bijzonder dat dat op zijn leeftijd gebeurde. Het gaf en geeft wel rust om te “begrijpen” waardoor dingen gebeuren, en vooral, waardoor ze niet gebeuren. Het leverde begrip op.

Het jaar van de ziekte van Lyme. Iets wat veel impact had en heeft. Gelukkig is er verbetering (geweest), maar we hopen op en bidden voor volledig herstel van zicht. Begin volgend jaar zijn de volgende controles.

Het jaar van groei bij Hiernaast. Waar we heel dankbaar voor zijn! Het is gaaf om daar te zijn en relaties te zien groeien. Tegelijkertijd levert het verdriet op, tenminste, bij mij wel. Verdriet om reacties, en verdeeldheid die ontstaat.

Het was het jaar waarin ik het haken (her) ontdekte. Het is heerlijk om te doen, rustgevend. De enige stress die het opleverde was de overvloed aan patronen en  mogelijkheden. In 2015 hoop ik in ieder geval (opnieuw)  een deken te haken.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het was het jaar dat veel spanning opleverde voor ons bedrijf. De transitie van de AWBZ naar de WMO. Onvoorstelbaar hoeveel (extra) werk dit oplevert. De hoeveelheid werk is ongeveer gelijk aan de onzekerheid die er nog is. Lang leefde ik in de veronderstelling in 2015 geen baan meer te hebben. Zoals het er nu uitziet, is dat er in 2015 nog wel. In dit jaar gaan gemeentes kijken hoeveel begeleiding etc. mensen nodig hebben. De uitkomst daarvan is ongewis. wel zeker is dat er fors bezuinigd gaat worden. Ik heb bewondering voor de manier waarop onze directie met de onzekerheid en de hoeveelheid extra werk is omgegaan. Hoe het ook verder gaat in 2015, zij hebben alles op alles gezet!

Het was het jaar waarin vriendschappen bleven bestaan, Goddank! Waarin relaties hersteld mochten worden. Waarin ik God mocht blijven zien, ondanks alles.

Hij is erbij!

Gebed op zeven zeven om zeven uur

Terwijl ik dit zit te typen luister ik naar het “Oog op morgen”, naar een verslag over de vergadering van de eerste kamer, die vergadert en moet besluiten over de WMO. Vanavond hadden we een bijeenkomst van ons bedrijf, een dienst, een bidstond, welke naam je wilt bedenken. We waren in een fraaie kerk:

kerkinwilp

We kwamen samen om te zingen en te bidden, te luisteren naar elkaar, elkaar te bemoedigen, te bidden voor het bedrijf, voor onze cliënten, voor onze “bazen”. Het was mooi om zo bij elkaar te zijn!

De kracht van gebed is groot, we willen er op vertrouwen! Tegelijk is er de stand van zaken tot nu toe, en dan lijkt het erop dat deze wet wordt aangenomen, met alle gevolgen van dien. Gevolgen voor kwetsbare groepen mensen, mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen. De uitdrukking: in eigen kracht zetten, komt mij eerlijk gezegd zo langzamerhand mijn neus uit. Niet iedereen kan op eigen kracht ‘drijven’. Mogen wij alsjeblieft de zwemband zijn die sommige mensen nodig hebben?

Ik hoor nu op de radio dat er nog “zorgpunten” zijn. De snelheid van invoering lijkt problemen op te leveren. Expertise die er op bepaalde gebieden is, mag niet verloren gaan, zo wordt gezegd. Gloort er toch nog hoop voor specifieke NAH begeleiding?

We wachten het af en we blijven bidden. Bidden in alle mogelijke vormen. Vanavond werd er een “kwik, kwek, kwak” gebed gebeden. Een prachtige vorm, even simpel als briljant: je schrijft een zin, of enkele zinnen op een briefje. Al die zinnen tezamen vormen een gebed, dat dan door één persoon voorgelezen kan worden. Dat was het enige moment dat het prettig was dat we in niet zo’n grote groep aanwezig waren….

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén