Vandaag zijn ze gedoopt, zoon drie en schoondochter twee. (op volgorde van binnenkomst). Het was een bijzondere gebeurtenis!. …..
In de afgelopen weken werd ons nogal eens gevraagd wat wij ervan vonden. Ik realiseerde me weer (eens) dat het kennelijk zo is dat je overal iets van moet vinden. Herkenbaar, dat wel. In ieder geval ‘vroeger’ vond ik overal iets van. En ik wist het ook altijd. Ik merk nu dat ik steeds minder vind. En ik merk dat dat prettig is.
Natuurlijk weet ik precies wat de verschillen zijn tussen de kinderdoop en de volwassenendoop. Ja zeker, de dopelingen van vandaag zijn eerder dopeling geweest. Door hun ouders de kerk ingebracht en die ouders hebben beloofd hun kinderen op te voeden in de leer van de kerk. Dat deden die ouders met liefde. Ook deden beiden belijdenis in de gereformeerde kerk.
Een aantal jaar geleden zijn zoon en schoondochter lid geworden van een evangelische gemeente. De wens om je te laten dopen is dan min of meer een (logisch) gevolg van deze stap en komt niet helemaal uit de lucht vallen.
Een stap die ik een jaar of tien geleden erg lastig gevonden had.Toen zouden mijn theologische gedachten me erg in de weg gezeten hebben. Nu weet ik dat niet meer zo goed. Ik zie alleen twee jonge mensen die een welbewuste stap zetten. Die veel verdriet en problemen op hun weg tegengekomen zijn en Gods liefde en trouw daarbij ervaren hebben. Daar gaven ze allebei een ontroerend getuigenis van vanmorgen.We zagen twee jonge mensen die met Hem hun leven verder willen gaan leven en dat graag willen laten zien.
En uit de grond van mijn hart zeg ik: gefeliciteerd!