OLYMPUS DIGITAL CAMERAKerst stress? Neue, doe ik niet aan. (wil ik niet aan doen). Dat denk ik ieder jaar en ieder jaar vlieg ik er weer in. Hoe zo ezels en stenen?

Ieder jaar opnieuw verbaas ik me over alle (kerst) folders, de recepten, de aanbiedingen, de mooiigheid en de instant knusheid. Tenminste, als we de reclames moeten geloven. Ik blijf het lastige dagen vinden. In ons deel van de wereld overvloed en rijkdom en keuzestress. Overvolle winkels, gestreste mensen. In zoveel andere delen van de wereld pure overlevingsdrang. Niet de vraag hoe je kerst overleeft, maar of je het overleeft. Maar wat moet je dan? Wat is wijsheid, wat is “verantwoord”?  Morgen hopen we als gezin bij elkaar te zijn. Lekker eten, en gezelligheid, hoop ik.

Vandaag hoorden we een preek over de omkering die Jezus teweegbrengt. In die dienst werd gewezen op Jesaja 35. Daarin gaat het over de woestijn die vrolijk zal zijn, zal juichen en zal bloeien. Bloeien als een lelie. De bewoners van de woestijn zullen zien hoe machtig de HEER is. Ze zullen de machtige daden van onze God zien. Wow, wat een beelden zag Jesaja! Vreugde! Vreugde, die God wil geven… Kunnen we die vreugde zien? Kan ik die vreugde zien? Niet altijd, eerlijk gezegd. Ik probeer het te zoeken en te zien.

Gisteravond vierden we kerst bij Hiernaast. Over stress gesproken.. Nadenken over wat er nodig is, voor hoeveel mensen moet je inkopen, wat serveer je? Kortom, veel onzekerheden. Veel mensen zouden komen, zo gaven ze aan. Het leek er op dat er wel 100 mensen zouden komen. Fijn! Superfijn zelfs! Al hadden we dan wel een probleem. Er kwamen geen 100 mensen. We hielden ruim over. Het was gezellig, het was mooi, er gebeurden mooie dingen. Moe waren we wel, heel erg moe zelfs, maar toch, vreugde heerste alom!