Gelukkig hij is weer bijna voorbij, de dag die tot de meest deprimerende van het jaar is uitgeroepen. Het schijnt dat een nep psycholoog deze dag bedacht heeft, in opdracht van een reisbureau. In de hoop zo meer reizen te verkopen. Blue Monday was het vandaag. Erger dan dit wordt het niet, luidde de titel van een cartoon in het ND van vandaag. Laten we er maar een grapje van maken, zo midden in de winter die nog steeds geen winter is.
Niet mijn meest favoriete seizoen. De donkerte vind ik, zoals veel mensen, erg vervelend. Ik ontdekte dat er een ‘mooie’ naam is voor de winterdepressie: seasonal affective disorder. (SAD). Als je hieraan lijdt is je biologische klok ook ontregeld, en daar heb ik geen last van. Aan het begin van de echt donkere dagen las ik een artikeltje over de “winterdip”. Dat vind ik een mooi woord. Depressie klinkt, voor mij althans, zo heftig. Een dip kan het zeker zijn. Je niet zo lekker voelen, geen zin hebben, eigenlijk wel de hele dag kunnen eten.
In dat verhaaltje stonden ook tips om die dip te lijf te gaan. Lange wandelingen maken bijvoorbeeld, en vitamine D slikken, en veel groenten eten. Die vitamine slikte ik al, groente en fruit eet ik al redelijk veel. Nu dat wandelen nog…. Het hoorde doorgaans wel bij mijn goede voornemens, elke dag een eind wandelen. Ik houd daarvan. Al was het wel wennen om weer alleen te moeten lopen. Ook dat went. Lopend overdenk ik de dag, luister ik een preek of een podcast, bel gezellig, geniet van de dingen om me heen. Lopend geniet ik er iedere keer opnieuw van dat ik kan lopen. Ondanks dat lukte het me niet goed om heel regelmatig te lopen.
Sinds een aantal maanden heb ik een app op mijn telefoon die mijn stappen stelt en heb ik doelen gesteld. Mijn eerst doel was, vooral voor de winter, te ambitieus. Dat moest ik bijstellen. Het bijgestelde doel is goed haalbaar. Inmiddels ben ik zover dat die dagelijkse 8000 stappen persé gehaald moeten worden, ook als dat betekent dat ik om negen uur ’s avonds nog begin aan mijn wandeling…..
