Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Tag: zingen

Blog met een lied

“Kun jij je nog herinneren dat we vroeger vaak muziek van Adrian Snell draaiden?” vroeg ik afgelopen week aan een van de zonen. ‘O Rejoice, bijvoorbeeld?”

“Ja, dat weet ik nog” reageerde hij. “Ik zong altijd Holy Choice, en ontdekte later pas dat het anders was”. Grappig, je hebt muziek en artiesten die met je “meelopen” in het leven. Voor mij is dat Adrian Snell. Volgens mij heb ik hem al jaren geleden ‘ontdekt’. Hij trad op in de universiteit alhier. Een zanger en een piano, dat was het.  Zo mooi! Dat zal eind zeventiger jaren zijn geweest.

Later schreef hij de grotere werken zoals ‘Alpha&Omega”. Zo mooi! Ik was diep onder de indruk. En dan die koren die meezongen, hoe gaaf zou het zijn om daarin mee te zingen? Ik had toen geen idee hoe dat werkte en hoe je er aan mee kon doen. We gingen zo af en toe met het hele gezin naar een concert van Adrian, of met een paar zussen. Bijzondere avonden.

Uiteraard kocht ik de LPs met zijn muziek. Alpha&Omega was echt wel mijn favoriet. Ik voelde me getroost door deze muziek. Troost die we best nodig hadden. Soms dansten we met een kind op de arm door de kamer, de geluidsboxen barstten zowat. (en de buren ook) En maar dansen en maar blij zijn!

Een paar jaar geleden ontdekte ik dat het mogelijk was mee te zingen in een projectkoor bij een uitvoering van Adrian Snell.  Dat leek me gaaf om te doen. Ik deed auditie en oefende me thuis suf. Pittig maar supermooi om te doen. Zo deed ik eerst mee aan ’the Virgin’ en later aan ‘Alpha&Omega’. Vooral dat laatste stuk was zeer bijzonder om aan mee te werken. Het was de jubileumuitvoering, na dertig jaar weer opnieuw uitgevoerd. We oefenden extra veel en goed omdat er een cd opname van deze concerten gemaakt werd. Die ik uiteraard onmiddellijk bestelde.

En dat alle kinderen als verrassing bij het concert aanwezig waren, maakte het helemaal onvergetelijk!

De uiterste inzenddatum voor de bloghop van november was de dertigste.. ben ik nog net op tijd. Deze keer is het thema bedacht door Heleen.

 

The choir company

Als ik vanmorgen een selfie had gemaakt had ik er met een grote grijns opgestaan. Als ik de dag begonnen was met gezang was het ongetwijfeld “Light of the world” geweest, waar ik nu geen track van kon vinden op you tube. Gistermiddag zat ik om kwart voor zes in de auto, om op tijd in Zwolle te zijn. Aangezien er altijd files zijn vanuit ons stadje, en omdat ik een ongekend talent voor verkeerd rijden op aanwijzingen van de tomtom heb, moest ik vroeg weg. Om na drie kwartier file en drie kwartier gewoon rijden, op de plaats van bestemming aan te komen.

Al jaren ben ik fan van Adrian Snell. Dit jaar heb ik rond pasen The Passion gehoord. Ik zag toen het koor op het podium en dacht: dit wil ik ook!! En jawel, het lukte! Auditie gedaan, opgegeven. The Choir Company regelt het allemaal.

Gisteravond was de eerste oefenavond, in Zwolle. Daar nog een avond oefenen, een hele dag in Veenendaal oefenen, en dan moeten we er klaar voor zijn. Nou ja, inmiddels ben ik thuis zo ongeveer iedere dag aan het zingen, zonder publiek, dat is minder eng.

Het oefenen en zingen gister was heerlijk. Wat een geweldige dirigent! Wat een plezier! Bijna alle deelnemers hadden eerder meegezongen, er ware twee ‘nieuwen’. Leuk dat er bij het weggaan nog even werd geïnformeerd hoe ik het vond.

In de grote wereld en in mijn kleine wereld is het momenteel overwegend bewolkt met hier en daar een opklaring. Gisteravond scheen de zon in de donkerte. Nu weet ik weer waarom ik een koor toch wel heel erg gaaf vond. Om allerlei redenen ben ik  een tijd geleden gestopt met zingen in een koor. Tijd om na te denken of dit nu echt de meest briljante beslissing van dit jaar is geweest.

A5Flyer-AdrianSnell2015_HR

O ja, ik zing mee in Zwolle en zeer waarschijnlijk ook in Veenendaal. Kaarten zijn te bestellen via Events4Christ 

Als je deze code ccadrian invoegt kosten de kaarten 19,50, inclusief reserveringskosten.

 

Recht dat struikelt op de straten

Terwijl een (groot?) deel van Nederland naar de Passion keek, voerden wij onze eigen passie uit. Het paasoratorium van Dirk Zwart. Vandaag zongen we in zorggroep Manna. Gisteren in Ootmarsum, morgen in Hengelo en zaterdag in Denekamp. Dit heet de stille week, wij maken er een muzikale week van. Het is bijzonder om dit om dit werk in verzorgingshuizen te brengen. Gister zongen voor ongeveer dertig mensen, vandaag waren er meer bewoners. Zorggroep Manna is lang geleden, opgericht als verzorgingshuis voor mensen uit de gereformeerde gezindte. Men wilde graag de oude dag doorbrengen met mensen die eenzelfde geloof geloven. Inmiddels is dit alles wat minder uitgesproken, al is de grondslag christelijk. Een paar bewoners kende ik, een paar personeelsleden eveneens. Ik heb bij zorggroep Manna gewerkt toen het nog Martha-Oord heette. We zongen en zongen. De bewoners zongen de stukken die zij kenden, mee. Dat was erg fijn! Het was pijnlijk te zien hoe mensen kunnen veranderen, op wat voor “ontluisterende” manier mensen oud kunnen worden. Dat was geen nieuws voor mij. Wel confronterend. Terwijl we aan het zingen waren over het lijden van Jezus, en daarna over het rijk van God dat zal komen, ooit volledig en nu voor een deel, besefte ik dat dit de werkelijkheid is die komt. Ooit, zal er geen gebrokenheid meer zijn, geen alzheimer, geen NAH, geen kanker, niets meer…. ook daarvoor was het lijden van Jezus!

Het was een mooie avond. We mogen er nog twee gaan!

paasoratorim13Dit is een deel uit het paasoratorium. Met beelden uit een Agapè film over het leven van Jezus. Het zijn wel heftige beelden……

Zingen

ZIngen…. ik kan het niet (goed) vind het heerlijk! Iedere vrijdagavond gaan we naar de Kristalkerk, anderhalf uur lang bezig zijn met muziek. Inmiddels alweer een paar jaar. Vaak heb ik niet eens zoveel zin om te gaan, om enthousiast weer thuis te komen, na een avond zingen. We zijn nu bezig met het paasoratorium van Dirk Zwart. Dit gaan we een aantal keren uitvoeren. Aanstaande zaterdag is er een vesper in de Kristalkerk. We zingen mooie liederen en er is samenzang. Er is tijd voor gebed en voor bijbellezing.

Welkom!

Proef, en geniet de goedheid van de HEER

Vanmorgen mochten we zingen in de kerk. Nu doen we dat wel vaker, deze keer zongen we als koor, in een bijzondere dienst. Het thema van de dienst was de titel van deze blog, een regel uit psalm 34. De eerste gezamenlijke avondmaalsviering van de vrijgemaakte kerk, samen met de combi-gemeente (sorry voor het rare woord), van Nederlands en Christelijke gereformeerde kerk, in de Kristalkerk in Hengelo. In 1892 is de christelijke gereformeerde kerk ontstaan, de nederlands gereformeerde kerken ontstonden eind jaren zestig van de vorige eeuw. De christelijke gereformeerde kerk ontstond doordat een aantel mensen niet mee wilden/ konden gaan met de vereniging van twee andere kerken. De nederlands gereformeerde kerken ontstonden door een strijd over hoe je de bijbel ziet, hoe je de band met de belijdenissen ziet. (dit is de kort door de bocht versie) Niet alle gemeenteleden konden dit zo “meemaken”, er werd gebeden voor de mensen die er niet bij waren.

Voorafgaand aan de lezing van het avondmaalsformulier mochten de kinderen naar voren komen. Zij zaten op het podium. De predikant (E.J. van den Bos) had een doos drop bij zich en liet hen een dropje zien. Hij vroeg waar drop naar smaakt? Hoe kom je erachter hoe iets smaakt? Door er naar te luisteren? Door te kijken? Dat was het niet. Door te proeven… Hoe kun je weten hoe de Here smaakt? Door te proeven…. Hoe doe je dat dan? Door te beseffen en stil te staan bij wat God doet. De kinderen wisten een aantal dingen te noemen. Ze kregen de “opdracht” mee vanavond met hun ouders vijf dingen te noemen waaruit zij de Here konden opmerken. Zegeningen dus. Wat een mooie opdracht!

Daarna volgde de viering van het avondmaal, waarin we als koor,  een lied uit het paasoratorium van Dirk Zwart: “Wees mijn brood en mijn beker”, zongen. Het brood en de beker met wijn, gingen de rijen door. Ik zag dat iemand het brood oversloeg en het bord doorgaf aan zijn buurman. Er wieberde wat in me… waarom blijf je niet thuis als je niet wilt aangaan… ik was weer eens te snel met oordelen, geduld is nog steeds geen gave van mij. De wijn werd wel gedronken, ik moest mijn mening snel herzien en stelde de diagnose glutenallergie.

avondmaal5[1]

Het was al met al een bijzondere en mooie dienst. Gesterkt gingen we weer naar huis.

Nog meegenieten? Hier kun je meeluisteren.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén