Vandaag keken wij deze film. Via Picl, erg makkelijk. Het is een film waar we al een en ander over gelezen hadden. Een film waarin de oorlog nooit afwezig is en ook niet echt zichtbaar is. Overigens zeer goed hoorbaar.
Het begin is al indrukwekkend. Geen beeld, veel geluid. Heftig en zieldoorsnijdend.

De film laat het dagelijkse leven zien van een gezin dat naast Auschwitz woont. De vader is kampcommandant Rudolf Höss. Hij woont in een prachtige villa met vrouw en vijf kinderen. Heel idyllisch. Ze verbouwen hun eigen groenten. Ze wonen er vredig. Alleen wel naast een concentratiekamp. We horen geluiden vanuit het kamp: geschreeuw, geblaf. We zien rook vanuit het kamp: dikke zwarte rookpluimen. Met een beetje fantasie ruik je de lucht van het verbranden van vlees.

We horen in de film over de plannen om zo snel en efficiënt mogelijk zoveel mogelijk “eenheden” te verbranden. Rudolf Höss wil dit in “zijn” kamp implementeren. Hij is overijverig. En zwaar teleurgesteld als hij overgeplaatst wordt. Zijn vrouw wil niet mee, ze heeft het teveel naar haar zin in dit mooie huis, in deze mooie omgeving. We zien haar blij zijn met een een bontjas, waarvan de herkomst zich laat raden. Evenmin is het een vraag waar alle kledingstukken die zij in een royaal gebaar aan haar personeel geeft, vandaan komen.

Het leven gaat maar door, heel gemoedelijk. De kinderen gaan gewoon naar school, met een pakje boterhammen mee. Dat ze met mensentanden spelen is wel bijzonder natuurlijk. Maar ook hier geen enkele emotie. Niet bij de kinderen, niet bij de ouders. De enige emotie die we zien is als er een verhuizing dreigt. (die niet doorgaat) Alles gebeurt gewoon

De film eindigt met beelden uit het huidige Auschwitz. We zien de stapels en stapels schoenen en andere dingen die achtergelaten zijn. We zien de ovens. Opdat wij niet vergeten.

En opdat wij niet opnieuw gedachteloos in een fuik zwemmen. Een fuik van normaal vinden wat niet normaal is. Van uitsluiting en muren bouwen. Rookwolken niet zien.

We mogen danken voor 79 jaar vrijheid, dat zal ook in veel kerken gebeuren morgen. Maar laten we onze ogen en harten open houden!