Jullie moeten blij zijn, omdat jullie bij de Heer horen. Ik zeg het nog eens: wees altijd blij. Laat iedereen merken dat jullie vriendelijk zijn. En bedenk goed: de Heer is dicht bij ons. Maak je geen zorgen, maar vraag God alles wat je nodig hebt. Bidt tot God, wat er ook gebeurt. En dank Hem altijd. Dan zal God zijn vrede aan jullie geven. Dat is een vrede die geen mens ooit gekend heeft. Die vrede zal jullie gevoel en jullie gedachten beschermen tegen al het kwaad. Want jullie horen bij Jezus Christus.
Filippenzen vier vers vier tot zes.
Over deze tekst ging de preek toen we trouwden. Ik heb er eerlijk gezegd niet veel van meegekregen. We hadden een cassettebandje waar de trouwdienst opstond.. en op enig moment is daar een andere opname overheen gespoeld. Ik heb nooit goed geweten hoe onze preek was…
Gisteren mochten wij de brunch bij Hiernaast verzorgen. Dan verzorg je de brunch en het verhaal erbij. eerlijk gezegd vind ik het vaak moeilijk om een onderwerp te bedenken, en er een goede invulling aan te geven. Het onderwerp voor deze brunch was snel gevonden. Nu de invulling nog. Gelukkig hebben we de samenleesbijbel, waar vaak goede opdrachten en invullingen instaan. Dus daar maar weer dankbaar gebruik van gemaakt. Nog een keer goed lezen wat er staat, nadenken over de vragen, over de verdere invulling, en het kon zondag worden. Toen hoorde ik dat er gasten zouden komen, die nog nooit geweest waren en die graag wilden weten hoe wij invulling aan de brunch geven… Dat veranderde een en ander voor mij. Plotseling voelde die brunch als een soort examen. Oei, en zou ik dat wel kunnen? Kon niet beter een van de anderen het verhaal vertellen?
Wat een gedoe, waarom doe ik zo onzeker? Gisteren heb ik de brunch gedaan. De bijbeltekst gelezen, verteld waarom we die gekozen hadden, over Gods nabijheid in alle jaren van ons huwelijk. (uiteindelijk was dat de aanleiding voor deze tekstkeuze, en we kregen ook nog bloemen!) God was erbij, ook als het moeilijk was, om welke reden dan ook. Ik had een aantal vragen uit die samenleesbijbel gehaald, en daar werd over gepraat, in groepjes. Dat leverde soms emotionele gesprekken op, en soms een niet begrijpen. Aan het einde van het verhaal zou ik bidden. Ieder die dat wilde kon aangeven waarvoor ik dan zou bidden. Voor vrede in de wereld, of voor een goede gezondheid, of dankbaarheid voor een kleinkind of dat het bijna vakantietijd was.
Thuisgekomen ging ik zelf eerst maar eens danken voor de kracht die ik ontvangen had om de brunch te leiden. Wees in geen ding bezorgd….. nee, ook niet over een brunch!
Hart tot hart.
En wat vonden de gasten van de brunch en hoe het ging. Het was vast en zeker mooi…
maahtje
Ja, de gasten vonden het mooi. (ook) het bidden vonden ze mooi en bijzonder.
Petrina
Wat lastig kan dat zijn, wanneer het gevoel bij wat je doet opeens niet meer zo vrijblijvend lijkt. Ik heb dan ook vaak bemoediging nodig vanuit Zijn woord, en blijf het bijzonder vinden: Ik hoef het niet te doen, Hij doet het door mij heen…. Juist door het wel te doen mag je dat gaan ervaren. En wat kan je dan een diepe dankbaarheid voelen inderdaad. Fijn dat je het toch gedaan hebt en dat je de angsten niet hebt laten winnen!
maahtje
Voordat we met de brunch beginnen bidden we als team. En dat geeft dan gelijk al wel rust.. Dank voor je reactie!