Gisteravond gingen we naar de Mattheüs Passion. Niet voor het eerst, en hopelijk niet voor het laatst. We zaten tweede rang. Oftewel, op de eerste rij. Ik kon de ademhaling van de solisten tellen. Verder was er wat minder te zien, te dichtbij.

Deze keer werd de Mattheüs uitgevoerd zoals Felix Mendelssohn Bartholdy het uitvoerde in 1841. Dat was een jaar of 90 nadat Bach het uitgevoerd had. Het werk was alweer bijna ouderwets geworden. Mendelssohn gaf zijn eigen “draai” aan de muziek. Vooral door er flink in te snijden. Duurt een Bach uitvoering ongeveer drie uur, gister duurde het ongeveer twee uur.

In het programmaboekje stond precies aangegeven wat er weggelaten was in deze versie. Er waren nogal wat koorgedeeltes en aria’s verdwenen. De koorgedeeltes miste ik. Dat zijn vaak bekende melodieën en bekende woorden, zoals het lied: “O Haupt vol Blut und Wunden”.  Dit lied werd dan nog net wel gezongen, het tweede couplet niet.

Bijzonder was de rol van het orgel. Magistraal klonk het in een van de meest heftige koralen. Mooi!

De zaal was mudjevol en aan het einde klonk een ovationeel applaus. Het was supermooi! Vandaag piepen nog flarden van de muziek op. Ook op deze manier leer ik weer om stil te staan bij de lijdenstijd, bij het bijzondere van Pasen!

20140404_Matthaus